அத்தியாயம் – 5
எழில்விழி பத்தாம் வகுப்பில் காலடி எடுத்து வைத்தாள்.. நாட்கள் தெளிந்த நீரோடை போலவே சென்றது.. பள்ளிக்கூடம் சென்ற இரண்டு நாளில் ஆஷாவின் பிரிவு எத்தகையது என்பதை அறிந்துக் கொண்டாள்..
ஆஷாவின் நினைவு அவளை சூழ்ந்து இருக்க அவளின் நட்பு நிலைக்கு என்று அவளின் உள்மனம் சொல்ல, அதன்பிறகு அவள் யாருடனும் அந்த அளவிற்கு நெருங்கிப் பழகவே இல்லை..
பள்ளிக்கூடம் விட்டால் வீடு.. வீடு விட்டால் பள்ளிக்கூடம் இரண்டும் விட்டால் வயல்காடு என்று அவளுக்கு நாட்கள் செல்ல சரியாக இருந்தது..
இதற்கிடையில்... சென்னை சென்ற தியாகராஜனுக்கு தொழில் செய்ய நல்ல ஒரு இடம் கிடைக்க அவரின் தொழில் நல்ல வளர்ச்சி அடைந்தது.. அவர்களுக்கு என்று சொந்தமாக ஒரு இடம் வீட்டை வாங்கினார்கள்..
அறிவுமதி எப்பொழுதும் போல பள்ளிக்கூடம் போகவே, அன்பரசன் நல்ல கல்லூரியில் (B.A.History) சேர்க்கப்பட்டான்.. சுமித்ரா எப்பொழுது போல வீட்டின் வேலைகளை கவனிக்க கணவன், பிள்ளைகளைப் பார்க்க அவருக்கு பொழுது சரியாக இருந்தது..
இனியாவை பள்ளிக்கு அனுப்பிவிட்டு தனது மகனுக்கு போன் செய்தார் ஜெயந்தி.. “என்னப்பா ஊரு எல்லாம் எப்படி இருக்கிறது..?! உனக்கு தொழிலுக்கு இடம் எல்லாம் அமைந்துவிட்டதா..?” என்று கேட்டார்..
“.........................” என்று எதிர்புறம் இருந்து பதில் வந்தது..
“அதெல்லாம் சரிப்பா.. பேரன்கள் இருவரும் என்ன பண்றாங்க..?!” என்றார்..
“.......................” என்று எதிர்புறம் பதில் வந்தது.. அவர் ஏதோ கேட்க,
“இங்கே இனியா நல்ல இருக்காப்பா.. நாங்க டைம் கிடைக்கும் பொழுது வருகிறோம்..” என்று சொல்ல,
“......................” என்று ஏதோ கூறியவர் போனை வைத்தார்..
இப்படியே மாதங்கள் சென்றது பள்ளிக்கூடத்தில் பத்தாம் வகுப்பு காலாண்டு பரிச்சை முடிந்து விடுமுறை அறிவிக்கப்பட்டது.. அவள் எப்பொழும் வெள்ளிக்கிழமை அன்று அந்த ஊரில் இருக்கும் மாரியம்மன் கோவிலுக்கு செல்வது வழக்கம்.
அன்றும் அதுபோலவே அவள் வயல்காட்டின் வழியாக தென்னந்தோப்பிற்குள் புகுந்த வேடிக்கைப் பார்த்தவண்ணம் நடந்து சென்றாள்..
அந்த வழியின் இருபுறமும் இருந்த மரங்களில் இருந்து தென்றல் காற்று தவழ்ந்து செல்லவே மரங்களில் இருக்கும் அணில்கள் கொய்யாப்பழம் கொய்யா தங்களுக்குள் போடும் சண்டைகளும், வேப்பமரம் ஒன்றில் எங்கோ அமர்ந்து இசைபாடும் “கூ.. கூ..” என்ற குயிலின் இசைக்குப் போட்டியாக கிளிகள் இரண்டு, “கீ.. கீ..” தங்களின் இசையை இசைக்க, வயல்காட்டின் ஓரம் புல்லை மேய்ந்துக் கொண்டிருந்த மாடுகள், தண்ணீருக்காக, “ம்மா.. ம்மா..” என்று கத்தவும் இவற்றிற்கு தகுந்தாற்போல் வயல்வெளியில் காற்று தவழ்ந்து செல்ல அது செல்லும் திசைக்கு தகுந்தார் போல அசைந்துக் கொடுத்தது வயல்வெளி நாற்று.. அவளுக்கு இங்கே நடக்கும் ஒரு இசை கச்சேரியும் கண்ணுக்கு குளிர்ச்சி அளிக்கும் இயற்கை அழகும் பார்க்க பார்க்க தெவிட்டவில்லை எழில்விழிக்கு..!
அவள் அப்படி செல்லும் வழியில் ஒரு அறுபது வயதை உடைய ஒரு பாட்டி.. அவர் கட்டியிருக்கும் பட்டுபுடவையே அவர்கள் பெரிய இடத்தை சேர்ந்தவர் என்பதை அவளுக்கு சொல்லாமல் சொல்ல அவர்களைப் பார்த்தபடியே தனது வழியைப் பார்த்து நடந்தாள். சிறிது நேரத்தில் வழியில் இருக்கும் இயற்கையில் அவள் மனம் ஒன்றிவிட அவளின் வழியைப் பார்த்து நடந்து சென்றாள்..
அவர் ஏதோ சிந்தனையில் இருக்க அவரும் எழிலை கவனிக்கவில்லை.. அந்த பாட்டி ஏதோ நினைவில் விரையாகவே நடந்து சென்றுவிட்டார்.. அவர் செல்வதை எல்லாம் இவள் கவனிக்கவே இல்லை..
அவர்கள் கோவிலுக்கு சென்று சாமி கும்பிட்டுவிட்டு வீட்டிற்கு செல்லவே இவளும் சென்று சாமி கும்பிட்டுவிட்டு தோட்டத்திற்கு சென்றுவிட்டாள்..
நாட்கள் விரைந்து செல்ல மறுபடியும் பள்ளிக்கூடம் தொடங்கவே, அவளும் எப்பொழுதும் போலவே சென்று வந்தாள்.. அப்படி ஒருநாள் அவள் பள்ளிக்கூடம் சென்று அன்று மினிபஸ் எல்லாம் ஸ்ட்ரைக் என்பதால் எந்த பஸும் வராமல் திரும்பவும் வீடு வந்து கொண்டிருக்க அன்றோ வெயில் கொளுத்தி எடுத்தது..
இவளுக்கு முன்னால் ஒரு வயதான பெண்மணி நடந்து வர, இவள் அவர்களுக்கு எதிர்புறம் நடந்து சென்றுக் கொண்டிருக்க இருவருக்கும் பத்தடி தூரத்தில் அவர்கள் மயக்கத்தில் சரிந்து விழப்போகவே அதை கவனித்தவள், “ஐயோ அந்த பாட்டி மயக்கத்தில் கீழே விழுகப் போறாங்க..” என்று தனக்கு தானே சொல்லிக் கொண்டவள் அவரின் அருகில் ஓடினாள்..
அவர்கள் அதற்குள் மண்ணில் சரிய ஓடிசென்று தங்கிப் பிடித்தவள், “பாட்டி.. பாட்டி..” என்று அழைத்தவள், தன்னுடைய பேக்கில் இருந்து தண்ணீர் எடுத்து அவர்கள் வாயில் வைத்து குடிக்க வைத்தாள்..
அதில் அவருக்கு கொஞ்சம் தெளிவு வர, மெல்ல எழுந்தவர் அவளின் முகத்தைப் பார்த்து, “நீ யாரும்மா..?” என்று கேட்டதும், “அதெல்லாம் நான் அப்புறம் சொல்கிறேன் பாட்டி நீங்க முதலில் எழுந்திறீங்க..” என்று அவர்களைத் தாங்கிப் பிடித்து எழுந்து நிற்க வைத்தவள்,
“பாட்டி காலையில் என்ன சாப்டீங்க..?” என்று கேட்டுக் கொண்டே அருகில் இருந்த வேப்பமரத்தின் நிழலுக்கு அழைத்து சென்றாள்..
“இன்னும் ஒன்னும் சாப்பிடவில்லை கண்ணா..” என்று சொல்ல, “என்ன பாட்டி வெள்ளிக்கிழமை விரதமா..?” என்று கேட்டவள் அவர் பதில் சொல்லும் முன்னரே,
“இங்கே இருங்க நான் இப்பொழுது வருகிறேன்..” என்று பேக்கை அங்கே வைத்துவிட்டுச் சிட்டாகப் பறந்து சென்றவள் வரும் பொழுது கையில் எலுமிச்சை சாற்றுடன் வந்தாள்..
அவளைப் பார்த்து மெல்ல புன்னகை செய்தவர், “இது என்னம்மா..?” என்று கேட்டதும், “எலுமிச்சை பழச்சாறு பாட்டி..” என்று கூறியவளைப் பார்த்து,
“இது எதுக்கும்மா எனக்கு..?” என்று கேட்டதும், “உங்களின் மயக்கம் சரியாக பாட்டி..” என்று கூறினாள்..
அந்த எலுமிச்சை பழச்சாறை அவர்கள் கையில் கொடுத்தவள், “இதை முதலில் குடிங்க நாம் அப்புறம் பேசலாம்..” என்று சொல்ல, அவரும் எதுவும் பேசாமல் வாங்கிக் குடிக்கவும் கண்களில் நல்ல தெளிவு வந்தது..
அதை குடித்து முடித்தவர் அவளின் முகத்தை நன்றாகப் பார்க்க அதில் இருந்த அமைதி அவரை வெகுவாக கவரவே, அவளை அருகில் அழைத்து அமரவைத்தவர்,
“உன்னோட பெயர் என்னம்மா..?!” என்று கேட்டதும் அவரின் முகத்தைப் பார்த்தவள்,
“எழில்விழி..” என்றாள் அவள் அவரின் முகத்தை நேராகப் பார்த்தபடியே...
“எந்த வகுப்பு படிக்கிறாய்..?” என்று அவளின் தலையை வருடிய வண்ணம் கேட்டார் அந்த பாட்டி..
“பத்தாம் வகுப்பு..” என்று அவள் கூறினாள்..
“இன்னைக்கு ஸ்கூல் போகலையம்மா..?” என்று கேட்டதும், “இல்லம்மா பஸ் வரவில்லை.. அதனால் நான் ஸ்கூல் போகவில்லை பாட்டி..” என்று சொல்லவும் அவளை மிகவும் பிடித்தது போனது அந்த பாட்டிக்கு..
அவளைப் பார்த்து புன்னகை புரிந்தவர், “சரிடா நீ வீட்டிற்கு கிளம்பு.. நான் கோவிலுக்கு போயிட்டு வீட்டிற்கு போகிறேன்..” என்று சொல்லவும்,
“இந்த வெயிலில் திரும்பவும் கோவிலுக்கு போக வேண்டாம் பாட்டி.. ஒருநாள் வரவில்லை என்றால் சாமி ஒன்றும் தண்டனை கொடுக்காது வாங்க நான் உங்களை உங்களின் வீட்டில் விட்டுவிட்டு வீட்டிற்கு போகிறேன்..” என்று அவள் மெல்ல சொல்ல அவளைப் பார்த்து சிரித்தவர்,
“எனக்கு நீ துணையா..? நல்ல ஜோடி பொருத்தம் தான்.. நீ வீட்டிற்கு போம்மா..” என்று கூறினார்..
“உங்கள் வீடு எங்கே இருக்கு என்று கொஞ்சம் சொல்லுங்க.. நான் உங்களை உங்களின் வீட்டில் விட்டுச் செல்கிறேன்..” என்று சொல்ல அவரும் சரியென தலையசைத்தவர் முகவரியைச் சொல்ல,
“எங்கள் வீட்டை தாண்டிதான் செல்ல வேண்டும்.. வாங்க பாட்டி..” என்று அழைத்துச் சென்றவள், வழியில் பெற்றோரைப் பார்த்து விவரம் சொல்லிவிட்டு அவரை பத்திரமாக அவர்கள் வீட்டில் கொண்டு சேர்த்தாள்..
அவர்கள் வீட்டு தென்னந்தோப்பின் நடுவே ஒரு பெரிய வீடு.. அந்த வீட்டில் அதற்கு தகுந்த வேலையாள் இருக்க வீட்டைப்பார்த்து அதிசயம் காண்பது போல பார்க்காமல் அமைதியாக இருந்தாள்..
இந்த அரைமணி நேரத்திலேயே அந்த பாட்டியின் மனதில், ‘என்னோட பெரிய பேரனுக்கு இந்த பெண்ணைத்தான் கட்டிவைக்க வேண்டும்.. அவனுக்கும் இவளுக்கும் தான் ஜோடிப்பொருத்தம் மிகவும் பொருத்தமாக இருக்கும்’ என்ற விதை அவர்கள் மனதில் ஆழமாக வேருன்றியது..
அவர்கள் வீட்டிற்குள் அழைக்க, “இன்னொரு நாள் கண்டிப்பாக வருகிறேன் பாட்டி நீங்க உடம்பை நல்லபடியாகப் பார்த்துக் கொள்ளுங்கள்..” என்று சொல்லிவிட்டுச் செல்ல,
“எழில்..” என்று அவளை அழைத்தார்.. அவள் நின்று திரும்பி அவர்களைக் கேள்வியாகப் பார்க்க, அவளின் அருகில் வந்தவர்,
“குழந்தைகளுக்கு காசு கொடுத்து பழக்க கூடாது என்று சொல்வாங்க.. அதனால் நான் உனக்கு காசு கொடுக்க மாட்டேன்.. ஆனால் உனக்கு என்ன உதவி வேண்டும் என்றாலும் என்னை தயங்காமல் நீ கேட்கலாம்.. நான் உன்னோட பாட்டி மாதிரி..” என்று கூறியவர் அவளின் பட்டுக்கன்னத்தில் முத்தம் பதிக்க,
அந்த நிலையிலும், “எனக்கு எந்த உதவியும் தேவைப்படாது பாட்டி.. அப்படி ஒரு சூழல் வந்தால் கண்டிப்பாகக் கேட்கிறேன்..” என்று சொல்ல அவளை மலர்ந்த முகத்துடன் அனுப்பிவைத்தார்..
அவளின் வாழ்க்கையில் புயல் வீச ஆரமித்தது.. அவள் பத்தாம் வகுப்பு முடித்தும் அவளின் அன்னை பார்வதிக்கு ஒரு பெண் குழந்தை பிறக்க அந்த பிரசவத்தில் தனது அன்னையை இழந்தாள் எழில்விழி..
அந்த மறைவை மறக்க வைத்தது அவளின் தங்கை முகத்தில் இருந்த கள்ளம் கபடம் இல்லாத சிரிப்பு.. பார்வதி மறைவிற்குப் பிறகு குடும்ப பொறுப்புகள் அனைத்தும் அவளின் மீது சுமத்தப்பட அந்த நேரத்தில் தான் முத்துக்குமாருக்கும் தனலஷ்மிக்கும் திருமணம் நடந்தது..
எழில்விழி பத்தாம் வகுப்பில் காலடி எடுத்து வைத்தாள்.. நாட்கள் தெளிந்த நீரோடை போலவே சென்றது.. பள்ளிக்கூடம் சென்ற இரண்டு நாளில் ஆஷாவின் பிரிவு எத்தகையது என்பதை அறிந்துக் கொண்டாள்..
ஆஷாவின் நினைவு அவளை சூழ்ந்து இருக்க அவளின் நட்பு நிலைக்கு என்று அவளின் உள்மனம் சொல்ல, அதன்பிறகு அவள் யாருடனும் அந்த அளவிற்கு நெருங்கிப் பழகவே இல்லை..
பள்ளிக்கூடம் விட்டால் வீடு.. வீடு விட்டால் பள்ளிக்கூடம் இரண்டும் விட்டால் வயல்காடு என்று அவளுக்கு நாட்கள் செல்ல சரியாக இருந்தது..
இதற்கிடையில்... சென்னை சென்ற தியாகராஜனுக்கு தொழில் செய்ய நல்ல ஒரு இடம் கிடைக்க அவரின் தொழில் நல்ல வளர்ச்சி அடைந்தது.. அவர்களுக்கு என்று சொந்தமாக ஒரு இடம் வீட்டை வாங்கினார்கள்..
அறிவுமதி எப்பொழுதும் போல பள்ளிக்கூடம் போகவே, அன்பரசன் நல்ல கல்லூரியில் (B.A.History) சேர்க்கப்பட்டான்.. சுமித்ரா எப்பொழுது போல வீட்டின் வேலைகளை கவனிக்க கணவன், பிள்ளைகளைப் பார்க்க அவருக்கு பொழுது சரியாக இருந்தது..
இனியாவை பள்ளிக்கு அனுப்பிவிட்டு தனது மகனுக்கு போன் செய்தார் ஜெயந்தி.. “என்னப்பா ஊரு எல்லாம் எப்படி இருக்கிறது..?! உனக்கு தொழிலுக்கு இடம் எல்லாம் அமைந்துவிட்டதா..?” என்று கேட்டார்..
“.........................” என்று எதிர்புறம் இருந்து பதில் வந்தது..
“அதெல்லாம் சரிப்பா.. பேரன்கள் இருவரும் என்ன பண்றாங்க..?!” என்றார்..
“.......................” என்று எதிர்புறம் பதில் வந்தது.. அவர் ஏதோ கேட்க,
“இங்கே இனியா நல்ல இருக்காப்பா.. நாங்க டைம் கிடைக்கும் பொழுது வருகிறோம்..” என்று சொல்ல,
“......................” என்று ஏதோ கூறியவர் போனை வைத்தார்..
இப்படியே மாதங்கள் சென்றது பள்ளிக்கூடத்தில் பத்தாம் வகுப்பு காலாண்டு பரிச்சை முடிந்து விடுமுறை அறிவிக்கப்பட்டது.. அவள் எப்பொழும் வெள்ளிக்கிழமை அன்று அந்த ஊரில் இருக்கும் மாரியம்மன் கோவிலுக்கு செல்வது வழக்கம்.
அன்றும் அதுபோலவே அவள் வயல்காட்டின் வழியாக தென்னந்தோப்பிற்குள் புகுந்த வேடிக்கைப் பார்த்தவண்ணம் நடந்து சென்றாள்..
அந்த வழியின் இருபுறமும் இருந்த மரங்களில் இருந்து தென்றல் காற்று தவழ்ந்து செல்லவே மரங்களில் இருக்கும் அணில்கள் கொய்யாப்பழம் கொய்யா தங்களுக்குள் போடும் சண்டைகளும், வேப்பமரம் ஒன்றில் எங்கோ அமர்ந்து இசைபாடும் “கூ.. கூ..” என்ற குயிலின் இசைக்குப் போட்டியாக கிளிகள் இரண்டு, “கீ.. கீ..” தங்களின் இசையை இசைக்க, வயல்காட்டின் ஓரம் புல்லை மேய்ந்துக் கொண்டிருந்த மாடுகள், தண்ணீருக்காக, “ம்மா.. ம்மா..” என்று கத்தவும் இவற்றிற்கு தகுந்தாற்போல் வயல்வெளியில் காற்று தவழ்ந்து செல்ல அது செல்லும் திசைக்கு தகுந்தார் போல அசைந்துக் கொடுத்தது வயல்வெளி நாற்று.. அவளுக்கு இங்கே நடக்கும் ஒரு இசை கச்சேரியும் கண்ணுக்கு குளிர்ச்சி அளிக்கும் இயற்கை அழகும் பார்க்க பார்க்க தெவிட்டவில்லை எழில்விழிக்கு..!
அவள் அப்படி செல்லும் வழியில் ஒரு அறுபது வயதை உடைய ஒரு பாட்டி.. அவர் கட்டியிருக்கும் பட்டுபுடவையே அவர்கள் பெரிய இடத்தை சேர்ந்தவர் என்பதை அவளுக்கு சொல்லாமல் சொல்ல அவர்களைப் பார்த்தபடியே தனது வழியைப் பார்த்து நடந்தாள். சிறிது நேரத்தில் வழியில் இருக்கும் இயற்கையில் அவள் மனம் ஒன்றிவிட அவளின் வழியைப் பார்த்து நடந்து சென்றாள்..
அவர் ஏதோ சிந்தனையில் இருக்க அவரும் எழிலை கவனிக்கவில்லை.. அந்த பாட்டி ஏதோ நினைவில் விரையாகவே நடந்து சென்றுவிட்டார்.. அவர் செல்வதை எல்லாம் இவள் கவனிக்கவே இல்லை..
அவர்கள் கோவிலுக்கு சென்று சாமி கும்பிட்டுவிட்டு வீட்டிற்கு செல்லவே இவளும் சென்று சாமி கும்பிட்டுவிட்டு தோட்டத்திற்கு சென்றுவிட்டாள்..
நாட்கள் விரைந்து செல்ல மறுபடியும் பள்ளிக்கூடம் தொடங்கவே, அவளும் எப்பொழுதும் போலவே சென்று வந்தாள்.. அப்படி ஒருநாள் அவள் பள்ளிக்கூடம் சென்று அன்று மினிபஸ் எல்லாம் ஸ்ட்ரைக் என்பதால் எந்த பஸும் வராமல் திரும்பவும் வீடு வந்து கொண்டிருக்க அன்றோ வெயில் கொளுத்தி எடுத்தது..
இவளுக்கு முன்னால் ஒரு வயதான பெண்மணி நடந்து வர, இவள் அவர்களுக்கு எதிர்புறம் நடந்து சென்றுக் கொண்டிருக்க இருவருக்கும் பத்தடி தூரத்தில் அவர்கள் மயக்கத்தில் சரிந்து விழப்போகவே அதை கவனித்தவள், “ஐயோ அந்த பாட்டி மயக்கத்தில் கீழே விழுகப் போறாங்க..” என்று தனக்கு தானே சொல்லிக் கொண்டவள் அவரின் அருகில் ஓடினாள்..
அவர்கள் அதற்குள் மண்ணில் சரிய ஓடிசென்று தங்கிப் பிடித்தவள், “பாட்டி.. பாட்டி..” என்று அழைத்தவள், தன்னுடைய பேக்கில் இருந்து தண்ணீர் எடுத்து அவர்கள் வாயில் வைத்து குடிக்க வைத்தாள்..
அதில் அவருக்கு கொஞ்சம் தெளிவு வர, மெல்ல எழுந்தவர் அவளின் முகத்தைப் பார்த்து, “நீ யாரும்மா..?” என்று கேட்டதும், “அதெல்லாம் நான் அப்புறம் சொல்கிறேன் பாட்டி நீங்க முதலில் எழுந்திறீங்க..” என்று அவர்களைத் தாங்கிப் பிடித்து எழுந்து நிற்க வைத்தவள்,
“பாட்டி காலையில் என்ன சாப்டீங்க..?” என்று கேட்டுக் கொண்டே அருகில் இருந்த வேப்பமரத்தின் நிழலுக்கு அழைத்து சென்றாள்..
“இன்னும் ஒன்னும் சாப்பிடவில்லை கண்ணா..” என்று சொல்ல, “என்ன பாட்டி வெள்ளிக்கிழமை விரதமா..?” என்று கேட்டவள் அவர் பதில் சொல்லும் முன்னரே,
“இங்கே இருங்க நான் இப்பொழுது வருகிறேன்..” என்று பேக்கை அங்கே வைத்துவிட்டுச் சிட்டாகப் பறந்து சென்றவள் வரும் பொழுது கையில் எலுமிச்சை சாற்றுடன் வந்தாள்..
அவளைப் பார்த்து மெல்ல புன்னகை செய்தவர், “இது என்னம்மா..?” என்று கேட்டதும், “எலுமிச்சை பழச்சாறு பாட்டி..” என்று கூறியவளைப் பார்த்து,
“இது எதுக்கும்மா எனக்கு..?” என்று கேட்டதும், “உங்களின் மயக்கம் சரியாக பாட்டி..” என்று கூறினாள்..
அந்த எலுமிச்சை பழச்சாறை அவர்கள் கையில் கொடுத்தவள், “இதை முதலில் குடிங்க நாம் அப்புறம் பேசலாம்..” என்று சொல்ல, அவரும் எதுவும் பேசாமல் வாங்கிக் குடிக்கவும் கண்களில் நல்ல தெளிவு வந்தது..
அதை குடித்து முடித்தவர் அவளின் முகத்தை நன்றாகப் பார்க்க அதில் இருந்த அமைதி அவரை வெகுவாக கவரவே, அவளை அருகில் அழைத்து அமரவைத்தவர்,
“உன்னோட பெயர் என்னம்மா..?!” என்று கேட்டதும் அவரின் முகத்தைப் பார்த்தவள்,
“எழில்விழி..” என்றாள் அவள் அவரின் முகத்தை நேராகப் பார்த்தபடியே...
“எந்த வகுப்பு படிக்கிறாய்..?” என்று அவளின் தலையை வருடிய வண்ணம் கேட்டார் அந்த பாட்டி..
“பத்தாம் வகுப்பு..” என்று அவள் கூறினாள்..
“இன்னைக்கு ஸ்கூல் போகலையம்மா..?” என்று கேட்டதும், “இல்லம்மா பஸ் வரவில்லை.. அதனால் நான் ஸ்கூல் போகவில்லை பாட்டி..” என்று சொல்லவும் அவளை மிகவும் பிடித்தது போனது அந்த பாட்டிக்கு..
அவளைப் பார்த்து புன்னகை புரிந்தவர், “சரிடா நீ வீட்டிற்கு கிளம்பு.. நான் கோவிலுக்கு போயிட்டு வீட்டிற்கு போகிறேன்..” என்று சொல்லவும்,
“இந்த வெயிலில் திரும்பவும் கோவிலுக்கு போக வேண்டாம் பாட்டி.. ஒருநாள் வரவில்லை என்றால் சாமி ஒன்றும் தண்டனை கொடுக்காது வாங்க நான் உங்களை உங்களின் வீட்டில் விட்டுவிட்டு வீட்டிற்கு போகிறேன்..” என்று அவள் மெல்ல சொல்ல அவளைப் பார்த்து சிரித்தவர்,
“எனக்கு நீ துணையா..? நல்ல ஜோடி பொருத்தம் தான்.. நீ வீட்டிற்கு போம்மா..” என்று கூறினார்..
“உங்கள் வீடு எங்கே இருக்கு என்று கொஞ்சம் சொல்லுங்க.. நான் உங்களை உங்களின் வீட்டில் விட்டுச் செல்கிறேன்..” என்று சொல்ல அவரும் சரியென தலையசைத்தவர் முகவரியைச் சொல்ல,
“எங்கள் வீட்டை தாண்டிதான் செல்ல வேண்டும்.. வாங்க பாட்டி..” என்று அழைத்துச் சென்றவள், வழியில் பெற்றோரைப் பார்த்து விவரம் சொல்லிவிட்டு அவரை பத்திரமாக அவர்கள் வீட்டில் கொண்டு சேர்த்தாள்..
அவர்கள் வீட்டு தென்னந்தோப்பின் நடுவே ஒரு பெரிய வீடு.. அந்த வீட்டில் அதற்கு தகுந்த வேலையாள் இருக்க வீட்டைப்பார்த்து அதிசயம் காண்பது போல பார்க்காமல் அமைதியாக இருந்தாள்..
இந்த அரைமணி நேரத்திலேயே அந்த பாட்டியின் மனதில், ‘என்னோட பெரிய பேரனுக்கு இந்த பெண்ணைத்தான் கட்டிவைக்க வேண்டும்.. அவனுக்கும் இவளுக்கும் தான் ஜோடிப்பொருத்தம் மிகவும் பொருத்தமாக இருக்கும்’ என்ற விதை அவர்கள் மனதில் ஆழமாக வேருன்றியது..
அவர்கள் வீட்டிற்குள் அழைக்க, “இன்னொரு நாள் கண்டிப்பாக வருகிறேன் பாட்டி நீங்க உடம்பை நல்லபடியாகப் பார்த்துக் கொள்ளுங்கள்..” என்று சொல்லிவிட்டுச் செல்ல,
“எழில்..” என்று அவளை அழைத்தார்.. அவள் நின்று திரும்பி அவர்களைக் கேள்வியாகப் பார்க்க, அவளின் அருகில் வந்தவர்,
“குழந்தைகளுக்கு காசு கொடுத்து பழக்க கூடாது என்று சொல்வாங்க.. அதனால் நான் உனக்கு காசு கொடுக்க மாட்டேன்.. ஆனால் உனக்கு என்ன உதவி வேண்டும் என்றாலும் என்னை தயங்காமல் நீ கேட்கலாம்.. நான் உன்னோட பாட்டி மாதிரி..” என்று கூறியவர் அவளின் பட்டுக்கன்னத்தில் முத்தம் பதிக்க,
அந்த நிலையிலும், “எனக்கு எந்த உதவியும் தேவைப்படாது பாட்டி.. அப்படி ஒரு சூழல் வந்தால் கண்டிப்பாகக் கேட்கிறேன்..” என்று சொல்ல அவளை மலர்ந்த முகத்துடன் அனுப்பிவைத்தார்..
அவளின் வாழ்க்கையில் புயல் வீச ஆரமித்தது.. அவள் பத்தாம் வகுப்பு முடித்தும் அவளின் அன்னை பார்வதிக்கு ஒரு பெண் குழந்தை பிறக்க அந்த பிரசவத்தில் தனது அன்னையை இழந்தாள் எழில்விழி..
அந்த மறைவை மறக்க வைத்தது அவளின் தங்கை முகத்தில் இருந்த கள்ளம் கபடம் இல்லாத சிரிப்பு.. பார்வதி மறைவிற்குப் பிறகு குடும்ப பொறுப்புகள் அனைத்தும் அவளின் மீது சுமத்தப்பட அந்த நேரத்தில் தான் முத்துக்குமாருக்கும் தனலஷ்மிக்கும் திருமணம் நடந்தது..
Last edited:
