• The opinions expressed within the content are solely the author’s and do not reflect the opinions and beliefs of the website or its affiliates.

அத்தியாயம் 19

Dear Writers, இத்தளத்தில் எழுத விரும்புகிறவர்கள், mspublications1@gmail.com என்ற மின்னஞ்சலிலோ சைட் அட்மினின் (smteam) தனி செய்தியிலோ தொடர்பு கொள்ளவும்.தளத்தில் கதைகளை பதிவது எப்படி- விளக்கம்

Priyakutty

அமைச்சர்
Author
Joined
Nov 22, 2021
Messages
3,265
Reaction score
3,472
Location
Salem
எபி 19:

காலையில் எழுந்ததிலிருந்து இன்று பெண் பார்க்கும் படலத்தில் இருந்து நழுவ பார்க்கும் மிருவின் முயற்சிகளை, அசால்ட்டாக தடுத்தபடியே அவளைக் கிளம்ப வைத்துக்கொண்டு இருந்தார் பாட்டி.

ஒரே அடியாக அவளால் அவரிடம் மறுக்கவும் முடியவில்லை.
அவரின் ஆசைப்படி வேறு ஒருவருடன் தன்னால் மணம் முடித்து வாழமுடியும் என்று அவளுக்கு அணுவளவும் நம்பிக்கை இல்லை.

அவளுடைய ஒருதலைக் காதல், அன்றுபோலவே இன்றும் அவள் மனத்தை முற்றும் முழுதாக ஆக்கிரமித்திருந்தது!

பாட்டியின் பெண்பார்க்கும் படல முடிவை கேட்ட பின்னே பெண்ணவள் அதனை உணர்ந்தாள்.

இப்போதுதான் வருணுடன் ஒரு நல்ல நட்பான பிணைப்பை ஏற்படுத்தியிருக்கிறாள்.

முன்புபோல கற்பனைகளில் மிதந்து மீண்டும் காயம்கொள்ள தெம்பில்லாமல், அவன்மீதான எண்ணங்களை கட்டுக்குள் வைக்க முயன்று அதை பின்பற்றியிருந்தாலும், அவன் அவளிடம் பேசுவது கூட அவளுக்கு எத்தனை மகிழ்ச்சியைக் கொடுக்கிறது என்று அவள் மட்டுமே அறிவாள்.

வேறொரு சந்தர்ப்பத்தில் இனி நேரில் அவனைக் காண நேர்ந்தால், தன்னை யாரோ என்று எண்ணி கடந்து செல்லமாட்டான். குறைந்தபட்சம் ஒரு தெரிந்த பாவனை இருக்கும் அவனிடத்தில் என்பதே அவளுக்கு சந்தோசமான விஷயம்தான்.

அந்தளவு அவனைக் காதல் செய்யும் பைத்தியக்காரி அவள்.

இன்று அவனது மனதில் என்னவோ காயம் இருக்கிறது என்று புரிந்தது.

அவனுக்கு திருமணம் ஆகவில்லை. ஆக உடனே அந்த நிலையை பயன்படுத்திக்கொண்டு, அவன் நிலையை உணராது தனது காதலை உரைக்க அவள் மனம் விடவில்லை.

அதற்காக அவள் காதலை சொல்லாமலே இருக்க போவதில்லை.
நிச்சயம் ஒருநாள் அவளது சொல்லாத காதலை அவனிடம் சொல்லத்தான் போகிறாள்!

அதற்குமுன் ஒரு நல்ல பிணைப்பை அவனுடனும், அமிர்தம் பாட்டியுடனும் ஏற்படுத்த எண்ணி அவள் அதில் வெற்றியும் கண்டிருக்க, திடீரென்ற பாட்டியின் இந்த முடிவு அவளை அதிர்ச்சிக்கு உள்ளாக்கியது.

ஆனாலும் தன்னையே தேற்றிக் கொண்டவள்… பல யோசனைகளுக்குப் பின்,
'இன்னைக்கு கோவிலுக்கு போய்ட்டு வந்த அப்புறம், பாட்டிகிட்ட எல்லாத்தையும் சொல்லிடனும்.' என்ற முடிவை எடுத்திருந்தாள்.

எல்லாவற்றையும் அவரிடம் பகிரும் பழக்கம் கொண்டவளுக்கு, காதல் மட்டுமே இதுநாள்வரை விதிவிலக்காக இருந்தது.
இனியும் அவரிடம் சொல்லாமல் மறைப்பது அவளுக்கு சரியென்று படவில்லை.

அவருக்கு தெரியும் என்று அறியாதவள், காலம்கடந்து பெரியவரிடம் தன் மனதை சொல்ல முடிவெடுத்தாள்.

கோவிலுக்கு சென்றபின், அவளை பெண்பார்க்க வரும் நபரிடம் பேச வேண்டியதையெல்லாம் யோசித்து வைத்தவள் அறியவில்லை, அந்த நபர் யாரென்று அறியும் நொடியில் ஸ்தம்பித்து நிற்க போகிறோம் என்று!

சுடிதார் போடுகிறேன் என்றவளை முறைத்து ஒரு எளிமையான பட்டு சீலையை உடுத்த வைத்தவர், அவளை கொஞ்சம் அலங்காரம் செய்ய சொல்ல, வேண்ட வெறுப்பாக செய்தாள்… வருபவன் வருண் என்று அறியாது.

»»»»

இங்கு வருணோ ஒரு நிர்மலமான மனநிலையில் கண்ணாடி முன் நின்று தன் கேசத்தை வாரிக் கொண்டிருந்தான்.

'பாட்டி தனக்கு திருமணத்திற்கு என பார்த்த பெண்ணை உடனே பிடித்துபோய் வரும் முகூர்த்தத்திலேயேவா திருமணம் செய்யப் போகிறோம்?' என எண்ணியவன் அலட்டிக்கொள்ளவே இல்லை.

'எதற்கு பதற்றம்?
தன்னை மீறி என்ன நடந்துவிடும்?' என எண்ணிய வருண் கூலாகதான் இருந்தான்.

ஆனால் அதுதான் நிகழப்போகிறது என்று அவன் கொஞ்சமும் அறிந்திருக்கவில்லை.

என்னதான் பாட்டியிடம் சரி என்றுவிட்டாலும், வரும் பெண் அவனுடைய வாழ்க்கைக்கு ஒத்து வருவாளா, தன் பாட்டியை அன்பாக கவனித்துக்கொள்வாளா போன்ற கேள்விக்கு விடையறியாது அவன் முடிவெடுக்க போவதில்லை என்பது திண்ணம்.

கிளம்பி வந்தவனை மேலும் கீழும் பார்த்த பாட்டியைக் கவனித்தவன்,
"என்னாச்சு பாட்டி? உங்க பேரன் இன்னைக்கு பாக்க நல்லாயில்லையா?" என புருவம் உயர்த்தி கேட்க,

"அதுலாம் ராசா கணக்கா இருக்க ப்பு." என நெட்டி முறிக்கவும் சிரித்தவன்,

"அப்பறோம் ஏன் இப்படி பாக்குறீங்க?" என வினவ,

"ஏன் ய்யா வேட்டி, சட்டை போட்டுருக்கலாம் ல்ல?" எனவும்,

அதரங்கள் இன்னும் விரிய,
"நீங்க பாத்த பொண்ணு எனக்கு பிடிச்சுபோச்சுன்னா, தாலி கட்ட வேஷ்டி, சட்டை போட்டுக்கறேன். இன்னைக்கே அதுலாம் ரொம்ப அதிகமா இருக்கும் பாட்டி. வாங்க போவோம்." என இலகுவாக கேலி செய்ய, அவரும் புன்னகைத்து,

"அப்போ சரி வாய்யா போலாம்." என வீட்டை தாழிட்டுவிட்டு பேரனுடன் கோவில் கிளம்பினார்.

மாதம்மாள் பாட்டி கேட்டுக்கொண்டதாலேயே, அவர்களுக்காக தேர்வு செய்தவர்கள் யாரென்று அவர்களிடம் சொல்லப்படவில்லை.

கோவிலுக்கு இயல்பாக பாட்டியுடன் பேசியபடி நடந்த வருணின் அத்தனை நேர அமைதியான மனநிலை, சாலையின் ஓரம் ஒரு பைக் அருகே நின்று சண்டையிட்டுக் கொண்டிருந்த ஒரு ஜோடிகளைக் கண்டும்… அவர்கள் பேச்சைக் கேட்டும் மாறியது.

இயல்பாக கணவன் மனைவி ஏதோ சண்டையிட்ட படி,
"உங்கள போய் கல்யாணம் பண்ணிக்கிட்டேன் பாருங்க… நான் வாழ்க்கையில பண்ண பெரிய தப்பே அதுதான். இப்போ மாட்டிட்டு முழிக்குறேன். ச்சே…" என புலம்ப அதைக்கேட்ட வருணுக்கு சில கசப்பான நினைவுகள் வந்து போனது.

"ஒரு பொண்ணுக்கு தான் கல்யாணம் பண்ணிக்க போற பையன் எப்போவும் தனக்கு சப்போர்ட் பண்ணனும்ன்னு ஆசை இருக்கும். யாராவது திட்டினா நமக்குன்னு அவங்க வந்து பேசுவாங்கன்னு நம்பிக்கை இருக்கனும். நம்மதான் அவங்க வாழ்க்கையில முக்கியமான ஆளா இருக்கனும்ன்னு ஆசை இருக்கும்.

ஆனா என்னை முதல்ல திட்டுறதே நீங்களாதான் இருப்பீங்க மாமா. பாட்டி என்னை திட்டும்போதும் எப்படியும் அவங்களுக்குதான் ஒத்து ஊதுவீங்க?
என்னைக்காச்சும் எங்கிட்ட கல்யாணம் பண்ணிக்க போற பொண்ணுன்னு… அதுகூட வேணாம்… மாமா பொண்ணுன்னு பாசமா இருந்துருக்கீங்களா? இல்லவே இல்ல. உங்களுக்கு என்னைவிட பாட்டிதான் எப்போவும் முக்கியம்.

நீங்க இப்டிலாம் எனக்கு பிடிச்சமாதிரி இல்லாதபோது,
எனக்கு எப்படி உங்கள கல்யாணம் பண்ணிக்க தோணும்?
யார் அப்படி இருப்பாங்கன்னு தோணுதோ… நம்மகிட்ட அப்படி இருக்காங்களோ அவங்களதான பிடிக்கும்.

இதுலாம் சகிச்சுக்கிட்டு உங்கள கல்யாணம் பண்ணி… பெரிய தப்பு பண்ணி என் தலையில நானே மண் அள்ளி கொட்டிக்க நான் ஒன்னும் முட்டாள் இல்ல." என நந்தினி அவனை வார்த்தைகளைக் கொண்டு காயம் செய்தவை தானாக அவன் மனக்கண்ணில் வந்துபோக, அப்படியே அவன் மனநிலை மாறிப்போனது.

இதுபோன்ற எண்ணங்கள்,
அதனை தொடர்ந்து வரும் கற்பனைகள் அவனை அலைக்களிக்க, திணறியவனுக்கு அப்படியே வீட்டிற்கு திரும்பிவிடலாமா என்று ஒருநொடி தோன்றிவிட்டது.

அருகே வந்துகொண்டிருந்த பாட்டியை பார்த்தவன்… அவர் முகத்தில் இருக்கும் மகிழ்ச்சியில் நிகழ்வுக்கு வந்து தன்னையே கடிந்துகொண்டு தன்னை இயல்பாக்க முயன்றபடி கோவிலினுள் வந்தான்.

»»»»
 




Priyakutty

அமைச்சர்
Author
Joined
Nov 22, 2021
Messages
3,265
Reaction score
3,472
Location
Salem
இங்கு மிருவோ கடவுளை வணங்கியபிறகு, கோவிலின் பின்பக்கம் இருக்கும் ஒரு திட்டில் அமர்ந்து தூணில் சாய்ந்தபடி கலங்கிய மனநிலையில் அமர்ந்திருந்தாள்.

இந்த சூழலே அவளுக்கு மனதிற்கு ஒப்பவில்லை. இன்னும் சற்றுநேரத்தில் அவர்கள் வந்துவிடுவார்கள் என்ற விடயம் அவள் பொறுமையை பறக்கச் செய்ய, கோவிலின் வாயிலை பார்த்தபடி ஒரு திட்டில் சாய்ந்து அமர்ந்திருந்த பாட்டியிடம் மெல்ல வந்தாள்.

அவளை ஒருக்கணம் ஏறிட்டு பார்த்தவர் திரும்பிக்கொள்ள,
"பாட்டி உங்ககிட்ட பேசனும்." எனவும்,

"இப்போ என்ன பேசணும் மிருக்குட்டி? அவங்கள பாத்துட்டு வீட்டுக்கு போனவாட்டி பேசலாம்." என பேத்தி சொல்லவருவது என்னவென்று புரிந்தும் பாட்டி சொல்ல,

"ப்ளீஸ் பாட்டி… நான் உங்ககிட்ட ஒரு விஷயம் சொல்லணும். வ…ருண் இருக்கார்…ல. உங்க பிரண்ட் அ…மிர்தம் பாட்டி பே…ரன். அவர… நான்" என திக்கினாலும் உறுதியாக ஆரம்பித்தவள் அவர் மடியில் வைத்திருந்த வருணின் ஐடி கார்டைக் எடுத்து அவள் முன் காட்டவும், அதைக்கண்ட நொடி பேச மறந்து திகைத்து நின்றாள்.

எழுந்தவர், "என்னடாம்மா இவ்ளோ அதிர்ச்சியா பாக்குற?" எனக் கேட்டவர்,

"எனக்கு உன் மனசை எந்த விஷயம் கல்யாணத்துக்கு இன்னும் சரின்னு சொல்லவிடாம தடுத்துச்சு.
ஏன் உள்ளக்குள்ள எதையோ வச்சுட்டு மருகி நின்னன்னு தெரிஞ்சி போச்சுடாம்மா." என மிரு கண்களிலிருந்து கண்ணீர் வழிந்தது.

மிருவிற்கு அதை அவரிடம் மறைப்பது எப்போதுமே தவறு என்று தோன்றும். ஆனால் அவளை ஏறெடுத்தும் பாரக்காத ஒருவனை, மனதில் வேறொரு பெண்ணை மணக்க எண்ணியிருந்தவனை தொல்லை கொடுக்காது விலகி வந்திருந்தாலும், ஒருவேளை அவனுக்கு திருமணம் முடிந்திருந்தால், இன்னுமே அவன் வேண்டும் என்று ஆசைப் படவில்லை என்றாலும், அவனை மறக்க இயலாமல் இருப்பதை அவரிடம் சொல்ல முடியவில்லை அவளுக்கு.

இன்று அவரே கண்டுபிடித்துவிட்டது புரிய, "என்னை மன்னிச்சிக்கோங்க பாட்டி." என குழந்தைபோல அவரை கட்டிக்கொண்டவளை திட்ட மனம் வராது அணைத்தவர், சில நொடிகளுக்கு பின், அவள் கண்களை துடைத்துவிட்டு,

"இங்க பாருடா மா. அன்னைக்கு நான் சொன்னதும் இதேதான். வாழ்க்கையில நாம சில விஷயத்தை கடந்து வரத்தான் வேணும். ஆனா நீ அதையே வருஷ கணக்கா யார்கிட்டவும் சொல்லாம உள்ளுக்குள்ள வச்சுட்டு மறுக்கிட்டு இருந்துருக்க. உன்னை என்ன சொல்ல?" எனவும் அவள் தலை குனிந்தாள்.

"ஆனா கடவுள் ஒன்னு நெனச்சுட்டா என்னவும் நடக்கும் இல்லையா? உன் மனசு அவருக்கு புரிஞ்சிடுச்சோ?

ஒரு விஷயம் நமக்கு பிடிச்சும்… சூழ்நிலை இது நமக்கு இல்லனு புரியவைக்க விலகி நிற்கும்போது, அதிசயமா அது உனக்குதான் அப்டினு நாமளே எதிர்பார்க்காம மறுபடி நமக்கு அது கிடைக்கறது அதிசயம். அதுபோல உனக்கு நீ ஆசைப்பட்ட விஷயம் வாழ்க்கையில கிடைக்கப் போகுது." எனவும் அவள் புரியாது அவரை நிமிர்ந்து பார்க்க, அதே ஐடி கார்டை காட்டினார்.

கிடைத்த அடுத்த அதிர்ச்சியில் அவள் நம்பாமல் பார்க்க,
'நீ நினைப்பது சரிதான்.' என்பது போல தலையசைத்தவர்,

"நான் உனக்குன்னு பார்த்த பையன் வருண்தான்." எனவும் எப்படி உணர்ந்தாள் என்று அவளுக்கே தெரியவில்லை.

வார்த்தைகள் வராது சண்டித்தனம் செய்ய, அப்படியே அவரை இமைக்காமல் பார்த்திருந்தாள்.

மிகவும் உணர்ச்சிகரமான மனநிலையில் பேத்தி இருக்கிறாள் என புரிய, அவளை இயல்பாக்க,

"இப்போவும் இந்த பொண்ணு பையன் சந்திப்பு வேணாமா மிருக்குட்டி? மனசு மாறிடுச்சா? பையன புடிக்கலையா? வீட்டுக்கு கிளப்பிடலாமா? அவங்ககிட்ட சொல்லிடவா?" எனக் கேட்க,

கலவரமாக பார்த்தவள்,
"இல்ல இல்ல பாட்டி. அப்படிலாம் இல்ல..." என்றாள் வேகமாக.

சிரித்தவர், "ம்ம்... அப்படித்தான் இருக்கனும். நடந்தது போகட்டும். இனியாச்சும் மனசுல இருக்கறது சொல்லு சரியா?" எனவும் அவளை இயல்பாக்க அவ்வாறு சொல்லியிருக்கிறார் என புரிந்து அசடு வழிந்தவள் சரி என தலையசைக்க,

"இங்க பாருடா ம்மா. அவன் வாழ்க்கையிலையும் கசப்பான விஷயம் நடந்திருக்கு. மாமா பொண்ண கல்யாணம் பண்ண ஆசைப்பட்டிருக்கான்." என அவளுக்கு அது தெரியுமா என்பதுபோல அவளைப் பார்க்க,

வலித்தாலும் தெரியும் என்பதுபோல மிரு தலையசைக்க, அவளை ஆற்றமையாக பார்த்தாலும் இப்போது அவளிடம் விசாரிக்கும் நேரம் இல்லை என பொறுமை காத்தவர், அமிர்தம் பாட்டி சொன்னதைக் மேம்போக்காக கூற,
அதைக்கேட்டு வருணுக்காக அவள் மனம் வேதனை கொண்டது.

"அவன புரிஞ்சுக்க முயற்சி பண்ணு. உன்னையும் புரியவைக்க முயற்சி பண்ணு. சரியா? நீ கண்டிப்பா ஒரு குடும்பத்தை அன்பா பாத்துக்குவ. எனக்கு உன் மேல நம்பிக்கை இருக்குடாம்மா." எனக்கூற,

தான் உரைக்காமல் தன் ஆசை நிறைவேற இத்தனை செய்யும் பாட்டியை… அவரின் பாசத்தை எப்போதும்போல நெகிழ்ச்சியாக உணர்ந்தவள், அவர் காலில் விழுந்து ஆசிபெற அவளை மனமாரா வாழ்த்தியவர் அவளை தோளோடு அணைத்துக் கொண்டார்.

சற்று நேரத்தில் வருணும் இறைவனை வணங்கிவிட்டு பாட்டியின் சொல்படி கோவிலை சுற்றி பின்னால் வர, அவன் மூளையோ யாரந்த பெண்ணாக இருக்கும் என யோசித்தபடியே இருந்தது.

பாட்டி அவனை தோளில் தட்டி
அங்கு திட்டில் பக்கவாட்டி அமந்திருந்த மிருவைக் காட்ட,
முதலில் இயல்பாக பார்த்தவன்,

"கோவில் வந்துருப்பா பாட்டி. எங்க அவங்க?" என பாட்டியை தேடியபடி இயல்பாக கேட்டு வைத்தவன்,
அவர் கண்களில் இருந்த சிரிப்பை அப்போதே உணர்ந்து அவர் சொல்லவருவது புரிந்து அவரை முழித்து பார்க்க சிரித்துவிட்டார்.

"பொண்ணு புடிக்கலயா ய்யா?" அவர் கேட்க,

"அப்டிலாம் இல்ல பாட்டி." என்றான் இயல்பாக. அவளை அவனுக்கு கொஞ்சமே பிடிக்கும்தானே!

அவளை அங்கு எதிர்பார்க்கவே இல்லை என்று சொல்லமாட்டான்.
பாட்டிக்கு தெரிந்த பெண் அல்லவா. எனவே மனதின் ஒருமூலையில் அவளாக இருக்குமோ, என்று சின்ன முணுமுணுப்பு இருந்தது.

ஆனால் அது உண்மையாகி அவள் இங்கு அமர்ந்திருக்கவும், அவனுக்கு கொஞ்சம் அதிர்ச்சிதான். ஆனாலும் தன்னை இயல்பாக்க முயன்று அதில் வெற்றி கண்டான்.

அவன் மனதிலிருக்கும் காயத்தினால் கல்யாணம் என்ற சொல் அவனுக்கு எப்போதும் ஏற்படுத்தும் ஒருவித பதற்றமும், பயமும் இப்போதும் இருந்தாலும், அதையும் தாண்டி அவளைக் கண்ட நொடியில் அது குறைந்தது போன்ற உணர்வு. என்னவோ ஒரு ஆசுவாசம்.
இப்போதும் அது ஏனென்று அவனுக்குப் புரியவில்லை.

சத்தம் கேட்டு திரும்பி பார்க்க, அவர்கள் அருகே இரு பிரசாத தட்டோடு வந்த மாதம்மாள் பாட்டி, அவர்களுடன் சிலநொடி பேசியபின் வருணிடம்,
"அங்க இருக்கா ப்பா. ரெண்டுபேரும் பேசிப் பாருங்க. உங்களுக்கு பிடிச்சாதான் அடுத்து." என அதே வசனத்தை சொல்லிவிட்டு அமிர்தம் பாட்டியை அழைத்துக்கொண்டு நகர,

தன்னை நிலைப்படுத்தியபடி கேசத்தைக் கோதியவாறு வருணும் அவள் முன் நடந்துவர, உள்ளுணர்வு சொல்ல, ஒருவித உணர்வுகளின்பிடியில் அமர்ந்திருந்தவள் நிமிர, அவள் கண்களில் விழுந்தான் வருண்.

ஸ்கை ப்ளூ கலர் ஷர்ட்டும், வைட் கலர் பாண்ட்டும் அணிந்து, கேசத்தைக் கோதியபடி வந்தவனை அவள் விழிகள் எப்போதும்போல அனைத்தும் மறந்து ரசித்தது.

இதேபோல நேருக்குநேர் வரும்போதும் பலமுறை அவளைக் கண்டுக்காது கடந்து போயிருக்கிறான். ஆனால் இன்று அவனது பார்வை அவள்மீது மட்டுமே இருந்தது.

அவளை அவன் நெருங்கி வரவும் எழுந்து நிற்க,
'மரியாதையா?' என நினைத்தவன்,
"உட்காரு." என சொல்லிவிட்டு அவளைவிட்டு தள்ளி அமர்ந்துகொண்டான்.

அவளுக்கு உண்மையில் என்ன பேச என்றே தெரியவில்லை. யாரோ பெண் பார்க்க வரயிருக்கிறார்கள் என கலங்கியவள், பாட்டிக்கு விடயம் தெரியும் என்று திகைத்து முடிக்கும்முன், வருண்தான் அவனுக்காக அவர் பார்த்த நபர் என்றதில் மகிழ்ச்சியாக உணர்ந்தாலும் ஒருவித அதிர்ச்சியின் பிடியில் இருந்தாள்.

ஆனால் இப்போதும் பேசாமல் இருக்க கூடாதென்று அவள் வாயைத் திறக்க… அதற்குமுன்,

"உனக்கு இது முன்னவே தெரியுமா?" என கேட்டான் வருண்.

"இல்ல எனக்கு இப்போதான் தெரியும்." என அவள் சொல்ல,

"ஓகே." என இயல்பாய் சொன்னவனுக்கு அடுத்து கேட்கவும், சொல்லவும் விடயங்கள் இருந்தாலும் எப்படி ஆரம்பிக்க என தடுமாற்றம்.

அவனுக்கு வாழ்வில் அனைத்துமாக இருந்து அன்பு காட்டிய பாட்டி முக்கியம். ஆக அவனுக்கு வர போகிற மனைவி, அவரை மதித்து அன்பாக நடக்கவேண்டும் என்று உறுதியாக எண்ணியிருந்தான்.

அதற்காக மனைவி அவனுக்கு முக்கியம் இல்லை என்று அர்த்தம் அல்ல. அதை புரிந்துகொள்ளும் பக்குவம் இருக்கும் பெண்தான் அவனுக்கு திருமணம் செய்துகொள்ள சரிவருவாள் என எண்ணினான்.

அவ்வாறு இருக்க, மிருவுடன் பழகி வெகுகாலம் ஆகவில்லை என்றாலும், இந்த இரண்டும் விடயமும் அவளுக்கு பொருந்தும் என மனம் சொல்ல, இப்போது தான் என்ன செய்யவேண்டும் என்ற யோசனை அவனிடம்.

அவள் மீது காதல் இல்லைதான். ஆனால் மதிப்பு இருந்தது. இதுவரை அவளை திருமணம் செய்ய எண்ணியதில்லைதான்.

ஆனால் பாட்டியின் ஆசைப்படி இந்நொடி அவளை வாழ்வில் துணையாக்கினால்தான் என்ன எனத் தோன்றியது.

"உங்களுக்கு தெரியுமா?" மிரு கேட்க,

"எனக்கும் இப்போதான் தெரியும்…" என சொல்லவும் தலையசைத்துக் கொண்டாள்.

அவளுக்கு சும்மாவே அவனருகில் பேசவராது. இந்த சூழ்நிலையில் என்ன முயன்றும் வாய் பேசுவேனா என அவளைப் படுத்தியது.

"யாரையும் லவ் பண்றியா?" என்று சட்டென அவன் கேட்டுவிட,
அவள் திகைத்து பார்க்கவும்,

"நான் இப்படி கேக்கறேன்னு தப்பா நெனச்சுக்காத மிருதுளா.
சிலவிஷயம் என்ன அப்படி கேட்க சொல்லுது. ஜஸ்ட் தெரிஞ்சிக்க கேட்டேன். நோ இஸ்யூ. உன் மனசுல இருக்கறது தாராளமா சொல்லு. நான் தப்பா நினைச்சுக்க மாட்டேன்." என சொன்னான்.

அவனுக்கு சில விடயங்கள் கேட்டு தெளிவுப்படுத்திக் கொள்வது நல்லது என்று தோன்ற, நொடியில் கேட்டுவிட்டான். ஆனால் அவள் பாவனையில் சங்கடப்படுத்திவிட்டோமோ என விளக்கம் கூற, அவளுக்கும் அவன் ஏன் அப்படி கேட்கிறான் என யூகம் இருந்தது.

அவன் கேள்வியில் மிருவிற்கு ஒரு விசித்திரமான உணர்வு வந்தது.
இத்தனை வருடம் அவள் காதலுக்கு சொந்தமானவன், அதை கொஞ்சமும் அறியாதவன், யாரையும் காதலிக்கின்றாயா எனக் கேட்கிறான்.

அவனிடம் இப்போது அவள் காதலை சொல்வது அவளுக்கு சரியாகப் படவில்லை. அவனுடன் வாழ்வில் இணைந்து அவனுக்கு யாதுமாகி அவள் மீது அவனுக்கும் நேசம் துளிர்க்கு சமயம், அவளது ஒட்டுமொத்த காதலையும் ஆதி முதல் சொல்லவேண்டும் என முடிவெடுத்தவள் இல்லை என்று தலையசைத்தாள்.

இதை எதிர்பார்த்த போதும், அந்த பதிலைக் கேட்டு அவன் உள்ளம் நிம்மதியானது.

ஒரு பெருமூச்சுவிட்டவன்,
"நீ என்ன கேட்கமாட்டியா மிருதுளா?" எனக் கேட்டவன் தொடர்ந்து,

"பாட்டி சொல்லிருப்பாங்களா, உனக்கு என் பாஸ்ட் பத்தி தெரியுமா எனக்கு தெரில. பட் நான் சொல்லணும்னு நெனைக்கிறேன்.
உனக்கு கேட்க ஓகேவா?"
என அனுமதி கேட்டான்.

எப்போதும் வார்த்தைகளை அளந்து பேசுபவன் இந்த விஷயத்தில் இத்தனை பேசினான். அவனின் வலி நிறைந்த அனுபவம் அவனை பேசவைத்தது.

அவள், "சொல்லுங்க." எனவும்,

"சில வருஷத்துக்கு முன்ன என் மாமாவோட பொண்ண நான் கல்யாணம் பண்ணிக்கிறதா வீட்ல முடிவு பண்ணிருந்தாங்க.
ஆனா அது சில காரணத்தால நடக்கல.
வருஷக்கணக்கா இவதான் நம்ம… நமக்கானவ அப்படின்னு நெனச்சது நடக்கலன்றது அப்போ வலிச்சது." அவன் அதை சொல்ல, அவள் முகம் கசங்கியது.

"ஆனா இப்போவும் நான் அந்த பொண்ண நெனச்சுட்டு இருக்கேன், அவள மிஸ் பண்ணிட்டோமேன்னு பீலிங்ல இருக்கேன்னான்னு கேட்டா, நிச்சயம் இல்ல. அதுலாம் தாண்டி எப்போவோ வந்துட்டேன். இருந்தாலும் கொஞ்சநாள் இதுலாம் எதுவும் வேண்டாம்னு கல்யாணம் தள்ளி போட்டுட்டே வந்தேன்.
மோர் ஓவர் நான் டுவெண்ட்டி செவன்தான். அதாலையும் கொஞ்சம் டைம் ஆகட்டும்ன்னு நெனச்சேன்." என நிறுத்தியவன்,

"வேற… என்னை பத்தி சொல்லணும்னா, எனக்கு கொஞ்சம் நிறையவே கோபம் வரும். பாட்டி எனக்கு லைப்ல ரொம்ப முக்கியமானவங்கதான்.
பட் எனக்கு வர ஒய்ப்பும் அதேபோல முக்கியம்தான்.

இது எல்லாம் தாண்டியும் என்னை கல்யாணம் பண்ணிக்கறது உனக்கு சரின்னு பட்டா மட்டும் ஓகே சொல்லு.
பாட்டி சொல்லிட்டாங்க, அவங்க பீல் பண்ணுவாங்க. நான் தப்பா நெனைப்பேன், அப்படிலாம் எதும் குழப்பிக்க வேணாம். உன் முடிவு நீயா எடு." என்றவன்,

"ஓகேவா?" என,

"எனக்கு ஓகே." என்றாள் அவனை ஆழ்ந்து பார்த்தபடி,

அந்த பாவனை அவனை புருவம் சுருங்கச் செய்ய, "என்ன?" என புரியாது கேட்டவன்,

"நான் சொன்னதுக்கு ஓகேவான்னு கேட்டேன். உனக்கு எத்தனை நாள் தேவைப்படுமோ அவ்ளோ எடுத்து நல்லா யோசிச்சு உன் பதிலை சொல்லு. அவசரம் இல்ல." என, அவள் இதை எதிர்பாராது அவனைப் பார்க்க,

"உன்ணை பத்தி சொல்லு உனக்கு விருப்பம் இருந்தா. உனக்கு வர போற பார்ட்னர் எப்படியும் இருக்கனும்னு நெனச்சிருக்கியா?"
என வினவினான்.

இதுவரை அவர்கள் அத்தனை பர்சனலாக பேசியதில்லை. ஆனால் இன்று அவன் சொல்ல, கேட்க, அவளும் இயல்பாக அதைக்கேட்டு பதிலும் கூறினாள்.

இத்தனை பெரிய பேச்சு, இந்த விஷயங்கள் எல்லாம் ஏன் சொல்கிறான், கேட்கிறான் என தோன்றினாலும் அதற்கு காரணம் இருக்கும் என்று அதைவிடுத்தவள்,

"எனக்கும் என் பாட்டி லைப்ல ரொம்ப முக்கியமானவங்க. அவங்க என்னைக்கும்… ஐ மீன் என் கல்யாணம் அப்புறமும் என்கூட தான் இருக்கனும். அதுக்கு ஓகே சொல்றவங்கள தான் கல்யாணம் பண்ணிக்கணும்னு நெனச்சிருக்கேன்." என்றவள் தொடர்ந்த பேச்சில் அவன் முகம் மெல்ல இளகியது.

இப்போது கூட காயம் கண்ட உள்ளம் அவசரம் கொள்கிறோமோ என எச்சரிக்கை செய்தாலும், 'அவ நல்ல பொண்ணு. எல்லாரும் அப்படி இல்ல.' என அதை அடக்கினான்.

அதன்பிறகு விடைபெற்று நால்வரும் ஒன்றாகவே வீட்டிற்கு வந்தனர்.

வருண் தெளிவாகவே அவள் முடிவில் யாரும் தலையிட வேண்டாம் என பெரியவர்கள் இருவரிடமும் சொல்லிவிட, பேரனின் மனம் புரிந்து அமிர்தம் பாட்டியும் அவளிடம் புன்னகையோடு தலை கோதிவிட்டு விடைபெற்றார்.
ஆனால் கடவுளிடம் உள்ளுக்குள் வேண்டுதல் வைத்துக்கொண்டார்.

மாதம்மாள் பாட்டிக்கு ஏற்கனவே அவன் நல்ல குணமானவன் என்ற
நம்பிக்கை இருந்தாலும், அவனின் இந்த பேச்சு அவனை இன்னும் உயர்வாக எண்ண வைத்தது.

மிரு வருணின் பேச்சை ஒவ்வொன்றாய் சொல்ல,
"இப்போவும் நீ உன் உன் மனசை சொல்லலையா மிருக்குட்டி?" என்று அவர் ஆதங்கமாக கேட்டவரிடம்,

"இப்போ சொல்லி ஒருவேளை நான் அவர் கடந்த காலத்துக்காக பாவம் பாக்குறேன். அதால பொய் சொல்றேன்னு நெனச்சுட்டார்னா? ஆனாலும் உண்மைய என்னால நிரூபிக்க முடியும் பாட்டி. ஆனா அது வேணாம்.

எனக்கு அவர ரொம்ப பிடிக்கும் பாட்டி. ஒருநாள் அவருக்கும் என்னை ரொம்ப பிடிக்கும். அப்படி நான் உணரும்போது அன்னைக்கு நானே அவர்கிட்ட சொல்லுவேன் எல்லாத்தையும்." என சொன்னவள் கன்னத்தை சிரித்தபடி தட்டினாலும்,

'எங்கிட்ட சொல்லவே இல்லை நீ?' என முறுக்கிக்கொள்ள அவரை கெஞ்சி கொஞ்சி சமாதானம் செய்தாள்.

அமிர்தம் பாட்டி பேரனிடம் எதுவும் கேட்டுக்கொள்ளவில்லை. கடவுளிடம் மட்டும் மறக்காமல் வேண்டுதலை வைத்தவண்ணம் இருந்தார்.

அவனின் பேச்சை அசைபோட்ட மிருவுக்கு, 'ம்ம்… வாத்தியார்ன்றதால அவ்ளோ பாடம் நடத்தினாரா நமக்கு?' என்றுதான் தோன்றியது.

அவன் பேச்சிற்கு பின் இன்னுமே அவனை பிடித்துபோனது என்பதுதான் உண்மை.

'உங்களை கல்யாணம் பண்ணிக்கறது பத்தி யோசிக்க எனக்கு டைமா?' என சிரிப்பாக எண்ணிக்கொண்டவள், 'எல்லாத்துலயும் ரொம்ப ஸ்ட்ரிக்ட்டா இருக்காரு.' என நினைத்துக் கொண்டாள்.

அதன்பின் அவளிடம் முன்புபோல குறைவாகவே பேசினான். அன்று ஒருநாள் மட்டுமே அத்தனை பேச்சு.

மீண்டும் எண்ணி பேச ஆரம்பித்திருந்தவன், எப்போதும் போலவே அவளிடம் இருக்க, இவளுக்குத்தான் அன்று நடந்தது கனவோ என தோன்ற ஆரம்பித்திருந்தது.

அவள் சரியென்று சொல்லும்வரை மனதில் எதுவும் எண்ணம் வளர்த்துக்கொள்ள அவன் விரும்பவில்லை. அதனாலே அவளிடம் யோசிக்க சொல்லிவிட்டு எப்போதும் போல இடைவெளியோடு நின்றான்.

ஒருவாரம் கழித்து மிரு பாட்டியிடம் சம்மதம் சொல்ல, அதை அமிர்தம் பாட்டி மூலம் கேட்டறிந்தவன், அவளிடம் நேரடியாக ஒருமுறை அவள் முடிவைக் கேட்டு உறுதிப்படுத்த நினைத்தான்.

வருணும், மிருவும்
மாடியில் நின்றிருந்தனர்.
அவனுக்கே புரிந்தது இது அதிகப்படி என்று. ஆனாலும் அவனுக்கு அவளிடம் நேரடியாக பதில்பெற வேண்டியிருந்தது.

இனியும் தான் உறுதியாக சொல்லாமல் அவன் இயல்பாக அதனை விட போவதில்லை என புரிய… அவளும்,
"எனக்கு உங்கள கல்யாணம் பண்ணிக்கறதுக்கு சம்மதம் வருண்.
எனக்கு கோபம் அவ்ளோ வராதுதான். பட் அதுக்காக என்னை போலவே எனக்கு வர போற பார்ட்னரும் இருக்கனும்னு நான் நெனைச்சதில்ல. நீங்க எப்படி இருக்கீங்களோ அப்படியே இருங்க. எனக்கு அது பிரச்சனை இல்ல. உங்க பாஸ்ட் பத்தி நான் எதுவும் நினைக்கல. உங்களோட ப்ரெசன்ட் அண்ட் பியூச்சரை பகிர்ந்துக்கதான் ஆசைப்படுறேன்." என சொன்னதைக் கேட்டு அவன் உள்ளத்தில் சொல்லொண்ணா உணர்வு.

அவளின் உறுதியான பதிலில் வருணுக்கு நெஞ்சில் ஒரு நிம்மதி, ஆசுவாசம்.

பெரியவர்கள் இருவருக்கும் அவர்கள் முடிவில் அத்தனை மகிழ்ச்சி.

அதன்பிறகு வேலைகள் ஜரூராக நடந்தது. அருகில் இருக்கும் முகூர்த்தம் தான் சரிவரும், இல்லாவிட்டால் மாதங்கள் தாண்டி தான் அவர்கள் ஜாதகப்படி கல்யாணத்திற்கு நாள் பொருந்தி வருகிறது என பெரியவர்கள் அதுஇதுவென்று சொல்லி, அடுத்த மாதம் முதலில் வரும் சுபநாளில் திருமணத்திற்கு நாள் குறித்து, பத்திரிக்கை அடித்து அக்கம்பக்கத்தில் தெரிந்தவர்களுக்கும், ஊரில் உள்ளவர்களுக்கும் நண்பர்களுக்கும் கொடுக்கப்பட்டது.

'அதற்குள்ளாகவா?' என்ற எண்ணம் இருவருக்கும் வந்தபோதும், பெரியவர்களின் முகத்தில் இருக்கும் மகிழ்ச்சியை கெடுக்க மனம் வராது ஒப்புக்கொண்டனர்.

அதிக செலவு செய்து திருமணம் செய்ய இளையவர்கள் இருவருக்குமே இஷ்டம் இல்லாதிருக்க, பெரியவர்களுக்கு அதில் மனத்தாங்கள் என்றாலும், அவர்கள் முடிவை மதித்து கோவிலில் எளிமையாக திருமணம் ஏற்பாடு செய்யப்பட்டது.

கல்லூரியில் மேகா, சண்முகம் சார் மற்றவர்கள் இதை அறிந்து அவர்களை வாழ்த்த, பவிக்கு
வழக்கம்போல காரணமே இன்றி கோபம் வந்தாலும், பெரிதாக மனதில் எதையும் வளர்த்துக் கொள்ளாததால் அலட்சியமாக அதை ஒதுக்க முயன்று அவள் வேலையை பார்க்க ஆரம்பித்துவிட்டாள்.

இப்போதும் வருண் மிருவிடம் ஒரேயடியாக உரிமை எடுத்துக்கொண்டு பேசமாட்டான். ஆனால் மனதுள் முன்பைவிட கொஞ்சமே அவளிடம் ஒரு நெருக்கம் ஏற்பட்டிருந்தது.

ஆனால் அவளுக்கு அவனிடம் பேச ஆசை இருந்தது. முயன்றுகூட அவனிடம் பேசினாள். ஆனாலும் அவன் ஓரளவுக்கு மேல் பேசவில்லை. அவளுக்கு அதில் சுணக்கம்தான்.

இந்நேரத்தில் பெண்களுக்கு இருக்கும் இயல்பான பயம் இருந்தாலும், அவள் மனம் அளவில்லா மகிழ்ச்சியில் துள்ளியது என்பது மறுக்க முயடியாத உண்மையே!

கிடைக்காது என நினைத்த அவள் காதல்(வருண்), அவளுக்கு வாழ்வின் துணையாக வரப்போகிறான். அதைவிட வாழ்வில் சந்தோசம் கொள்ள வேறென்ன வேண்டும்.

வேண்டும் தான் அவனது நேசம்!
அது அவளுக்கு கிடைக்கும் என நம்பிக்கை இருந்தது.

அவனை தன் அன்பால் மாற்றிவிட முடியும். அவன் காயங்களை முற்றிலும் ஆற்றிவிட முடியும் என உறுதியாக நம்பியவள்,
இப்போதும் அவன் கண்டுக்காது இருப்பது கண்டு சிணுங்கலாக,
'ரொம்பத்தான் பண்றாரு.' என எண்ணிகொள்வாள். மற்றும்படி அவளும் ஒரேயடியாக அவனை தொல்லை செய்யவில்லை.

நாட்கள் திருமண நாளை நோக்கி நகர்ந்து, முதல்நாள் எளிதாய் நிச்சயம் செய்து மோதிரம் மாற்றிக்கொள்ளப்பட்டு, விடிந்தால் திருமணம் என கல்யாணம் நாளே வந்துவிட்டது.

தொடரும்…
 




m.girija priya

நாட்டாமை
Joined
Sep 28, 2022
Messages
33
Reaction score
35
Location
Kochi
Wow ... innaiku konjam periya epi👍🙏🙏🙏 marriage aaga pogudhu❤ Varun marriage aaga pogudhu innum thali ninna yeppadi....konjam nalla pesuradhu😏 nice interesting ud sis ❤
 




Priyakutty

அமைச்சர்
Author
Joined
Nov 22, 2021
Messages
3,265
Reaction score
3,472
Location
Salem
Wow ... innaiku konjam periya epi👍🙏🙏🙏 marriage aaga pogudhu❤ Varun marriage aaga pogudhu innum thali ninna yeppadi....konjam nalla pesuradhu😏 nice interesting ud sis ❤
Kalyanam ana aprm pesalam nu dhan😁🤗

Thank u ka😍❤
 




laksh

இணை அமைச்சர்
Joined
Jan 20, 2018
Messages
629
Reaction score
651
Location
chennai
இங்கு மிருவோ கடவுளை வணங்கியபிறகு, கோவிலின் பின்பக்கம் இருக்கும் ஒரு திட்டில் அமர்ந்து தூணில் சாய்ந்தபடி கலங்கிய மனநிலையில் அமர்ந்திருந்தாள்.

இந்த சூழலே அவளுக்கு மனதிற்கு ஒப்பவில்லை. இன்னும் சற்றுநேரத்தில் அவர்கள் வந்துவிடுவார்கள் என்ற விடயம் அவள் பொறுமையை பறக்கச் செய்ய, கோவிலின் வாயிலை பார்த்தபடி ஒரு திட்டில் சாய்ந்து அமர்ந்திருந்த பாட்டியிடம் மெல்ல வந்தாள்.

அவளை ஒருக்கணம் ஏறிட்டு பார்த்தவர் திரும்பிக்கொள்ள,
"பாட்டி உங்ககிட்ட பேசனும்." எனவும்,

"இப்போ என்ன பேசணும் மிருக்குட்டி? அவங்கள பாத்துட்டு வீட்டுக்கு போனவாட்டி பேசலாம்." என பேத்தி சொல்லவருவது என்னவென்று புரிந்தும் பாட்டி சொல்ல,

"ப்ளீஸ் பாட்டி… நான் உங்ககிட்ட ஒரு விஷயம் சொல்லணும். வ…ருண் இருக்கார்…ல. உங்க பிரண்ட் அ…மிர்தம் பாட்டி பே…ரன். அவர… நான்" என திக்கினாலும் உறுதியாக ஆரம்பித்தவள் அவர் மடியில் வைத்திருந்த வருணின் ஐடி கார்டைக் எடுத்து அவள் முன் காட்டவும், அதைக்கண்ட நொடி பேச மறந்து திகைத்து நின்றாள்.

எழுந்தவர், "என்னடாம்மா இவ்ளோ அதிர்ச்சியா பாக்குற?" எனக் கேட்டவர்,

"எனக்கு உன் மனசை எந்த விஷயம் கல்யாணத்துக்கு இன்னும் சரின்னு சொல்லவிடாம தடுத்துச்சு.
ஏன் உள்ளக்குள்ள எதையோ வச்சுட்டு மருகி நின்னன்னு தெரிஞ்சி போச்சுடாம்மா." என மிரு கண்களிலிருந்து கண்ணீர் வழிந்தது.

மிருவிற்கு அதை அவரிடம் மறைப்பது எப்போதுமே தவறு என்று தோன்றும். ஆனால் அவளை ஏறெடுத்தும் பாரக்காத ஒருவனை, மனதில் வேறொரு பெண்ணை மணக்க எண்ணியிருந்தவனை தொல்லை கொடுக்காது விலகி வந்திருந்தாலும், ஒருவேளை அவனுக்கு திருமணம் முடிந்திருந்தால், இன்னுமே அவன் வேண்டும் என்று ஆசைப் படவில்லை என்றாலும், அவனை மறக்க இயலாமல் இருப்பதை அவரிடம் சொல்ல முடியவில்லை அவளுக்கு.

இன்று அவரே கண்டுபிடித்துவிட்டது புரிய, "என்னை மன்னிச்சிக்கோங்க பாட்டி." என குழந்தைபோல அவரை கட்டிக்கொண்டவளை திட்ட மனம் வராது அணைத்தவர், சில நொடிகளுக்கு பின், அவள் கண்களை துடைத்துவிட்டு,

"இங்க பாருடா மா. அன்னைக்கு நான் சொன்னதும் இதேதான். வாழ்க்கையில நாம சில விஷயத்தை கடந்து வரத்தான் வேணும். ஆனா நீ அதையே வருஷ கணக்கா யார்கிட்டவும் சொல்லாம உள்ளுக்குள்ள வச்சுட்டு மறுக்கிட்டு இருந்துருக்க. உன்னை என்ன சொல்ல?" எனவும் அவள் தலை குனிந்தாள்.

"ஆனா கடவுள் ஒன்னு நெனச்சுட்டா என்னவும் நடக்கும் இல்லையா? உன் மனசு அவருக்கு புரிஞ்சிடுச்சோ?

ஒரு விஷயம் நமக்கு பிடிச்சும்… சூழ்நிலை இது நமக்கு இல்லனு புரியவைக்க விலகி நிற்கும்போது, அதிசயமா அது உனக்குதான் அப்டினு நாமளே எதிர்பார்க்காம மறுபடி நமக்கு அது கிடைக்கறது அதிசயம். அதுபோல உனக்கு நீ ஆசைப்பட்ட விஷயம் வாழ்க்கையில கிடைக்கப் போகுது." எனவும் அவள் புரியாது அவரை நிமிர்ந்து பார்க்க, அதே ஐடி கார்டை காட்டினார்.

கிடைத்த அடுத்த அதிர்ச்சியில் அவள் நம்பாமல் பார்க்க,
'நீ நினைப்பது சரிதான்.' என்பது போல தலையசைத்தவர்,

"நான் உனக்குன்னு பார்த்த பையன் வருண்தான்." எனவும் எப்படி உணர்ந்தாள் என்று அவளுக்கே தெரியவில்லை.

வார்த்தைகள் வராது சண்டித்தனம் செய்ய, அப்படியே அவரை இமைக்காமல் பார்த்திருந்தாள்.

மிகவும் உணர்ச்சிகரமான மனநிலையில் பேத்தி இருக்கிறாள் என புரிய, அவளை இயல்பாக்க,

"இப்போவும் இந்த பொண்ணு பையன் சந்திப்பு வேணாமா மிருக்குட்டி? மனசு மாறிடுச்சா? பையன புடிக்கலையா? வீட்டுக்கு கிளப்பிடலாமா? அவங்ககிட்ட சொல்லிடவா?" எனக் கேட்க,

கலவரமாக பார்த்தவள்,
"இல்ல இல்ல பாட்டி. அப்படிலாம் இல்ல..." என்றாள் வேகமாக.

சிரித்தவர், "ம்ம்... அப்படித்தான் இருக்கனும். நடந்தது போகட்டும். இனியாச்சும் மனசுல இருக்கறது சொல்லு சரியா?" எனவும் அவளை இயல்பாக்க அவ்வாறு சொல்லியிருக்கிறார் என புரிந்து அசடு வழிந்தவள் சரி என தலையசைக்க,

"இங்க பாருடா ம்மா. அவன் வாழ்க்கையிலையும் கசப்பான விஷயம் நடந்திருக்கு. மாமா பொண்ண கல்யாணம் பண்ண ஆசைப்பட்டிருக்கான்." என அவளுக்கு அது தெரியுமா என்பதுபோல அவளைப் பார்க்க,

வலித்தாலும் தெரியும் என்பதுபோல மிரு தலையசைக்க, அவளை ஆற்றமையாக பார்த்தாலும் இப்போது அவளிடம் விசாரிக்கும் நேரம் இல்லை என பொறுமை காத்தவர், அமிர்தம் பாட்டி சொன்னதைக் மேம்போக்காக கூற,
அதைக்கேட்டு வருணுக்காக அவள் மனம் வேதனை கொண்டது.

"அவன புரிஞ்சுக்க முயற்சி பண்ணு. உன்னையும் புரியவைக்க முயற்சி பண்ணு. சரியா? நீ கண்டிப்பா ஒரு குடும்பத்தை அன்பா பாத்துக்குவ. எனக்கு உன் மேல நம்பிக்கை இருக்குடாம்மா." எனக்கூற,

தான் உரைக்காமல் தன் ஆசை நிறைவேற இத்தனை செய்யும் பாட்டியை… அவரின் பாசத்தை எப்போதும்போல நெகிழ்ச்சியாக உணர்ந்தவள், அவர் காலில் விழுந்து ஆசிபெற அவளை மனமாரா வாழ்த்தியவர் அவளை தோளோடு அணைத்துக் கொண்டார்.

சற்று நேரத்தில் வருணும் இறைவனை வணங்கிவிட்டு பாட்டியின் சொல்படி கோவிலை சுற்றி பின்னால் வர, அவன் மூளையோ யாரந்த பெண்ணாக இருக்கும் என யோசித்தபடியே இருந்தது.

பாட்டி அவனை தோளில் தட்டி
அங்கு திட்டில் பக்கவாட்டி அமந்திருந்த மிருவைக் காட்ட,
முதலில் இயல்பாக பார்த்தவன்,

"கோவில் வந்துருப்பா பாட்டி. எங்க அவங்க?" என பாட்டியை தேடியபடி இயல்பாக கேட்டு வைத்தவன்,
அவர் கண்களில் இருந்த சிரிப்பை அப்போதே உணர்ந்து அவர் சொல்லவருவது புரிந்து அவரை முழித்து பார்க்க சிரித்துவிட்டார்.

"பொண்ணு புடிக்கலயா ய்யா?" அவர் கேட்க,

"அப்டிலாம் இல்ல பாட்டி." என்றான் இயல்பாக. அவளை அவனுக்கு கொஞ்சமே பிடிக்கும்தானே!

அவளை அங்கு எதிர்பார்க்கவே இல்லை என்று சொல்லமாட்டான்.
பாட்டிக்கு தெரிந்த பெண் அல்லவா. எனவே மனதின் ஒருமூலையில் அவளாக இருக்குமோ, என்று சின்ன முணுமுணுப்பு இருந்தது.

ஆனால் அது உண்மையாகி அவள் இங்கு அமர்ந்திருக்கவும், அவனுக்கு கொஞ்சம் அதிர்ச்சிதான். ஆனாலும் தன்னை இயல்பாக்க முயன்று அதில் வெற்றி கண்டான்.

அவன் மனதிலிருக்கும் காயத்தினால் கல்யாணம் என்ற சொல் அவனுக்கு எப்போதும் ஏற்படுத்தும் ஒருவித பதற்றமும், பயமும் இப்போதும் இருந்தாலும், அதையும் தாண்டி அவளைக் கண்ட நொடியில் அது குறைந்தது போன்ற உணர்வு. என்னவோ ஒரு ஆசுவாசம்.
இப்போதும் அது ஏனென்று அவனுக்குப் புரியவில்லை.

சத்தம் கேட்டு திரும்பி பார்க்க, அவர்கள் அருகே இரு பிரசாத தட்டோடு வந்த மாதம்மாள் பாட்டி, அவர்களுடன் சிலநொடி பேசியபின் வருணிடம்,
"அங்க இருக்கா ப்பா. ரெண்டுபேரும் பேசிப் பாருங்க. உங்களுக்கு பிடிச்சாதான் அடுத்து." என அதே வசனத்தை சொல்லிவிட்டு அமிர்தம் பாட்டியை அழைத்துக்கொண்டு நகர,

தன்னை நிலைப்படுத்தியபடி கேசத்தைக் கோதியவாறு வருணும் அவள் முன் நடந்துவர, உள்ளுணர்வு சொல்ல, ஒருவித உணர்வுகளின்பிடியில் அமர்ந்திருந்தவள் நிமிர, அவள் கண்களில் விழுந்தான் வருண்.

ஸ்கை ப்ளூ கலர் ஷர்ட்டும், வைட் கலர் பாண்ட்டும் அணிந்து, கேசத்தைக் கோதியபடி வந்தவனை அவள் விழிகள் எப்போதும்போல அனைத்தும் மறந்து ரசித்தது.

இதேபோல நேருக்குநேர் வரும்போதும் பலமுறை அவளைக் கண்டுக்காது கடந்து போயிருக்கிறான். ஆனால் இன்று அவனது பார்வை அவள்மீது மட்டுமே இருந்தது.

அவளை அவன் நெருங்கி வரவும் எழுந்து நிற்க,
'மரியாதையா?' என நினைத்தவன்,
"உட்காரு." என சொல்லிவிட்டு அவளைவிட்டு தள்ளி அமர்ந்துகொண்டான்.

அவளுக்கு உண்மையில் என்ன பேச என்றே தெரியவில்லை. யாரோ பெண் பார்க்க வரயிருக்கிறார்கள் என கலங்கியவள், பாட்டிக்கு விடயம் தெரியும் என்று திகைத்து முடிக்கும்முன், வருண்தான் அவனுக்காக அவர் பார்த்த நபர் என்றதில் மகிழ்ச்சியாக உணர்ந்தாலும் ஒருவித அதிர்ச்சியின் பிடியில் இருந்தாள்.

ஆனால் இப்போதும் பேசாமல் இருக்க கூடாதென்று அவள் வாயைத் திறக்க… அதற்குமுன்,

"உனக்கு இது முன்னவே தெரியுமா?" என கேட்டான் வருண்.

"இல்ல எனக்கு இப்போதான் தெரியும்." என அவள் சொல்ல,

"ஓகே." என இயல்பாய் சொன்னவனுக்கு அடுத்து கேட்கவும், சொல்லவும் விடயங்கள் இருந்தாலும் எப்படி ஆரம்பிக்க என தடுமாற்றம்.

அவனுக்கு வாழ்வில் அனைத்துமாக இருந்து அன்பு காட்டிய பாட்டி முக்கியம். ஆக அவனுக்கு வர போகிற மனைவி, அவரை மதித்து அன்பாக நடக்கவேண்டும் என்று உறுதியாக எண்ணியிருந்தான்.

அதற்காக மனைவி அவனுக்கு முக்கியம் இல்லை என்று அர்த்தம் அல்ல. அதை புரிந்துகொள்ளும் பக்குவம் இருக்கும் பெண்தான் அவனுக்கு திருமணம் செய்துகொள்ள சரிவருவாள் என எண்ணினான்.

அவ்வாறு இருக்க, மிருவுடன் பழகி வெகுகாலம் ஆகவில்லை என்றாலும், இந்த இரண்டும் விடயமும் அவளுக்கு பொருந்தும் என மனம் சொல்ல, இப்போது தான் என்ன செய்யவேண்டும் என்ற யோசனை அவனிடம்.

அவள் மீது காதல் இல்லைதான். ஆனால் மதிப்பு இருந்தது. இதுவரை அவளை திருமணம் செய்ய எண்ணியதில்லைதான்.

ஆனால் பாட்டியின் ஆசைப்படி இந்நொடி அவளை வாழ்வில் துணையாக்கினால்தான் என்ன எனத் தோன்றியது.

"உங்களுக்கு தெரியுமா?" மிரு கேட்க,

"எனக்கும் இப்போதான் தெரியும்…" என சொல்லவும் தலையசைத்துக் கொண்டாள்.

அவளுக்கு சும்மாவே அவனருகில் பேசவராது. இந்த சூழ்நிலையில் என்ன முயன்றும் வாய் பேசுவேனா என அவளைப் படுத்தியது.

"யாரையும் லவ் பண்றியா?" என்று சட்டென அவன் கேட்டுவிட,
அவள் திகைத்து பார்க்கவும்,

"நான் இப்படி கேக்கறேன்னு தப்பா நெனச்சுக்காத மிருதுளா.
சிலவிஷயம் என்ன அப்படி கேட்க சொல்லுது. ஜஸ்ட் தெரிஞ்சிக்க கேட்டேன். நோ இஸ்யூ. உன் மனசுல இருக்கறது தாராளமா சொல்லு. நான் தப்பா நினைச்சுக்க மாட்டேன்." என சொன்னான்.

அவனுக்கு சில விடயங்கள் கேட்டு தெளிவுப்படுத்திக் கொள்வது நல்லது என்று தோன்ற, நொடியில் கேட்டுவிட்டான். ஆனால் அவள் பாவனையில் சங்கடப்படுத்திவிட்டோமோ என விளக்கம் கூற, அவளுக்கும் அவன் ஏன் அப்படி கேட்கிறான் என யூகம் இருந்தது.

அவன் கேள்வியில் மிருவிற்கு ஒரு விசித்திரமான உணர்வு வந்தது.
இத்தனை வருடம் அவள் காதலுக்கு சொந்தமானவன், அதை கொஞ்சமும் அறியாதவன், யாரையும் காதலிக்கின்றாயா எனக் கேட்கிறான்.

அவனிடம் இப்போது அவள் காதலை சொல்வது அவளுக்கு சரியாகப் படவில்லை. அவனுடன் வாழ்வில் இணைந்து அவனுக்கு யாதுமாகி அவள் மீது அவனுக்கும் நேசம் துளிர்க்கு சமயம், அவளது ஒட்டுமொத்த காதலையும் ஆதி முதல் சொல்லவேண்டும் என முடிவெடுத்தவள் இல்லை என்று தலையசைத்தாள்.

இதை எதிர்பார்த்த போதும், அந்த பதிலைக் கேட்டு அவன் உள்ளம் நிம்மதியானது.

ஒரு பெருமூச்சுவிட்டவன்,
"நீ என்ன கேட்கமாட்டியா மிருதுளா?" எனக் கேட்டவன் தொடர்ந்து,

"பாட்டி சொல்லிருப்பாங்களா, உனக்கு என் பாஸ்ட் பத்தி தெரியுமா எனக்கு தெரில. பட் நான் சொல்லணும்னு நெனைக்கிறேன்.
உனக்கு கேட்க ஓகேவா?"
என அனுமதி கேட்டான்.

எப்போதும் வார்த்தைகளை அளந்து பேசுபவன் இந்த விஷயத்தில் இத்தனை பேசினான். அவனின் வலி நிறைந்த அனுபவம் அவனை பேசவைத்தது.

அவள், "சொல்லுங்க." எனவும்,

"சில வருஷத்துக்கு முன்ன என் மாமாவோட பொண்ண நான் கல்யாணம் பண்ணிக்கிறதா வீட்ல முடிவு பண்ணிருந்தாங்க.
ஆனா அது சில காரணத்தால நடக்கல.
வருஷக்கணக்கா இவதான் நம்ம… நமக்கானவ அப்படின்னு நெனச்சது நடக்கலன்றது அப்போ வலிச்சது." அவன் அதை சொல்ல, அவள் முகம் கசங்கியது.

"ஆனா இப்போவும் நான் அந்த பொண்ண நெனச்சுட்டு இருக்கேன், அவள மிஸ் பண்ணிட்டோமேன்னு பீலிங்ல இருக்கேன்னான்னு கேட்டா, நிச்சயம் இல்ல. அதுலாம் தாண்டி எப்போவோ வந்துட்டேன். இருந்தாலும் கொஞ்சநாள் இதுலாம் எதுவும் வேண்டாம்னு கல்யாணம் தள்ளி போட்டுட்டே வந்தேன்.
மோர் ஓவர் நான் டுவெண்ட்டி செவன்தான். அதாலையும் கொஞ்சம் டைம் ஆகட்டும்ன்னு நெனச்சேன்." என நிறுத்தியவன்,

"வேற… என்னை பத்தி சொல்லணும்னா, எனக்கு கொஞ்சம் நிறையவே கோபம் வரும். பாட்டி எனக்கு லைப்ல ரொம்ப முக்கியமானவங்கதான்.
பட் எனக்கு வர ஒய்ப்பும் அதேபோல முக்கியம்தான்.

இது எல்லாம் தாண்டியும் என்னை கல்யாணம் பண்ணிக்கறது உனக்கு சரின்னு பட்டா மட்டும் ஓகே சொல்லு.
பாட்டி சொல்லிட்டாங்க, அவங்க பீல் பண்ணுவாங்க. நான் தப்பா நெனைப்பேன், அப்படிலாம் எதும் குழப்பிக்க வேணாம். உன் முடிவு நீயா எடு." என்றவன்,

"ஓகேவா?" என,

"எனக்கு ஓகே." என்றாள் அவனை ஆழ்ந்து பார்த்தபடி,

அந்த பாவனை அவனை புருவம் சுருங்கச் செய்ய, "என்ன?" என புரியாது கேட்டவன்,

"நான் சொன்னதுக்கு ஓகேவான்னு கேட்டேன். உனக்கு எத்தனை நாள் தேவைப்படுமோ அவ்ளோ எடுத்து நல்லா யோசிச்சு உன் பதிலை சொல்லு. அவசரம் இல்ல." என, அவள் இதை எதிர்பாராது அவனைப் பார்க்க,

"உன்ணை பத்தி சொல்லு உனக்கு விருப்பம் இருந்தா. உனக்கு வர போற பார்ட்னர் எப்படியும் இருக்கனும்னு நெனச்சிருக்கியா?"
என வினவினான்.

இதுவரை அவர்கள் அத்தனை பர்சனலாக பேசியதில்லை. ஆனால் இன்று அவன் சொல்ல, கேட்க, அவளும் இயல்பாக அதைக்கேட்டு பதிலும் கூறினாள்.

இத்தனை பெரிய பேச்சு, இந்த விஷயங்கள் எல்லாம் ஏன் சொல்கிறான், கேட்கிறான் என தோன்றினாலும் அதற்கு காரணம் இருக்கும் என்று அதைவிடுத்தவள்,

"எனக்கும் என் பாட்டி லைப்ல ரொம்ப முக்கியமானவங்க. அவங்க என்னைக்கும்… ஐ மீன் என் கல்யாணம் அப்புறமும் என்கூட தான் இருக்கனும். அதுக்கு ஓகே சொல்றவங்கள தான் கல்யாணம் பண்ணிக்கணும்னு நெனச்சிருக்கேன்." என்றவள் தொடர்ந்த பேச்சில் அவன் முகம் மெல்ல இளகியது.

இப்போது கூட காயம் கண்ட உள்ளம் அவசரம் கொள்கிறோமோ என எச்சரிக்கை செய்தாலும், 'அவ நல்ல பொண்ணு. எல்லாரும் அப்படி இல்ல.' என அதை அடக்கினான்.

அதன்பிறகு விடைபெற்று நால்வரும் ஒன்றாகவே வீட்டிற்கு வந்தனர்.

வருண் தெளிவாகவே அவள் முடிவில் யாரும் தலையிட வேண்டாம் என பெரியவர்கள் இருவரிடமும் சொல்லிவிட, பேரனின் மனம் புரிந்து அமிர்தம் பாட்டியும் அவளிடம் புன்னகையோடு தலை கோதிவிட்டு விடைபெற்றார்.
ஆனால் கடவுளிடம் உள்ளுக்குள் வேண்டுதல் வைத்துக்கொண்டார்.

மாதம்மாள் பாட்டிக்கு ஏற்கனவே அவன் நல்ல குணமானவன் என்ற
நம்பிக்கை இருந்தாலும், அவனின் இந்த பேச்சு அவனை இன்னும் உயர்வாக எண்ண வைத்தது.

மிரு வருணின் பேச்சை ஒவ்வொன்றாய் சொல்ல,
"இப்போவும் நீ உன் உன் மனசை சொல்லலையா மிருக்குட்டி?" என்று அவர் ஆதங்கமாக கேட்டவரிடம்,

"இப்போ சொல்லி ஒருவேளை நான் அவர் கடந்த காலத்துக்காக பாவம் பாக்குறேன். அதால பொய் சொல்றேன்னு நெனச்சுட்டார்னா? ஆனாலும் உண்மைய என்னால நிரூபிக்க முடியும் பாட்டி. ஆனா அது வேணாம்.

எனக்கு அவர ரொம்ப பிடிக்கும் பாட்டி. ஒருநாள் அவருக்கும் என்னை ரொம்ப பிடிக்கும். அப்படி நான் உணரும்போது அன்னைக்கு நானே அவர்கிட்ட சொல்லுவேன் எல்லாத்தையும்." என சொன்னவள் கன்னத்தை சிரித்தபடி தட்டினாலும்,

'எங்கிட்ட சொல்லவே இல்லை நீ?' என முறுக்கிக்கொள்ள அவரை கெஞ்சி கொஞ்சி சமாதானம் செய்தாள்.

அமிர்தம் பாட்டி பேரனிடம் எதுவும் கேட்டுக்கொள்ளவில்லை. கடவுளிடம் மட்டும் மறக்காமல் வேண்டுதலை வைத்தவண்ணம் இருந்தார்.

அவனின் பேச்சை அசைபோட்ட மிருவுக்கு, 'ம்ம்… வாத்தியார்ன்றதால அவ்ளோ பாடம் நடத்தினாரா நமக்கு?' என்றுதான் தோன்றியது.

அவன் பேச்சிற்கு பின் இன்னுமே அவனை பிடித்துபோனது என்பதுதான் உண்மை.

'உங்களை கல்யாணம் பண்ணிக்கறது பத்தி யோசிக்க எனக்கு டைமா?' என சிரிப்பாக எண்ணிக்கொண்டவள், 'எல்லாத்துலயும் ரொம்ப ஸ்ட்ரிக்ட்டா இருக்காரு.' என நினைத்துக் கொண்டாள்.

அதன்பின் அவளிடம் முன்புபோல குறைவாகவே பேசினான். அன்று ஒருநாள் மட்டுமே அத்தனை பேச்சு.

மீண்டும் எண்ணி பேச ஆரம்பித்திருந்தவன், எப்போதும் போலவே அவளிடம் இருக்க, இவளுக்குத்தான் அன்று நடந்தது கனவோ என தோன்ற ஆரம்பித்திருந்தது.

அவள் சரியென்று சொல்லும்வரை மனதில் எதுவும் எண்ணம் வளர்த்துக்கொள்ள அவன் விரும்பவில்லை. அதனாலே அவளிடம் யோசிக்க சொல்லிவிட்டு எப்போதும் போல இடைவெளியோடு நின்றான்.

ஒருவாரம் கழித்து மிரு பாட்டியிடம் சம்மதம் சொல்ல, அதை அமிர்தம் பாட்டி மூலம் கேட்டறிந்தவன், அவளிடம் நேரடியாக ஒருமுறை அவள் முடிவைக் கேட்டு உறுதிப்படுத்த நினைத்தான்.

வருணும், மிருவும்
மாடியில் நின்றிருந்தனர்.
அவனுக்கே புரிந்தது இது அதிகப்படி என்று. ஆனாலும் அவனுக்கு அவளிடம் நேரடியாக பதில்பெற வேண்டியிருந்தது.

இனியும் தான் உறுதியாக சொல்லாமல் அவன் இயல்பாக அதனை விட போவதில்லை என புரிய… அவளும்,
"எனக்கு உங்கள கல்யாணம் பண்ணிக்கறதுக்கு சம்மதம் வருண்.
எனக்கு கோபம் அவ்ளோ வராதுதான். பட் அதுக்காக என்னை போலவே எனக்கு வர போற பார்ட்னரும் இருக்கனும்னு நான் நெனைச்சதில்ல. நீங்க எப்படி இருக்கீங்களோ அப்படியே இருங்க. எனக்கு அது பிரச்சனை இல்ல. உங்க பாஸ்ட் பத்தி நான் எதுவும் நினைக்கல. உங்களோட ப்ரெசன்ட் அண்ட் பியூச்சரை பகிர்ந்துக்கதான் ஆசைப்படுறேன்." என சொன்னதைக் கேட்டு அவன் உள்ளத்தில் சொல்லொண்ணா உணர்வு.

அவளின் உறுதியான பதிலில் வருணுக்கு நெஞ்சில் ஒரு நிம்மதி, ஆசுவாசம்.

பெரியவர்கள் இருவருக்கும் அவர்கள் முடிவில் அத்தனை மகிழ்ச்சி.

அதன்பிறகு வேலைகள் ஜரூராக நடந்தது. அருகில் இருக்கும் முகூர்த்தம் தான் சரிவரும், இல்லாவிட்டால் மாதங்கள் தாண்டி தான் அவர்கள் ஜாதகப்படி கல்யாணத்திற்கு நாள் பொருந்தி வருகிறது என பெரியவர்கள் அதுஇதுவென்று சொல்லி, அடுத்த மாதம் முதலில் வரும் சுபநாளில் திருமணத்திற்கு நாள் குறித்து, பத்திரிக்கை அடித்து அக்கம்பக்கத்தில் தெரிந்தவர்களுக்கும், ஊரில் உள்ளவர்களுக்கும் நண்பர்களுக்கும் கொடுக்கப்பட்டது.

'அதற்குள்ளாகவா?' என்ற எண்ணம் இருவருக்கும் வந்தபோதும், பெரியவர்களின் முகத்தில் இருக்கும் மகிழ்ச்சியை கெடுக்க மனம் வராது ஒப்புக்கொண்டனர்.

அதிக செலவு செய்து திருமணம் செய்ய இளையவர்கள் இருவருக்குமே இஷ்டம் இல்லாதிருக்க, பெரியவர்களுக்கு அதில் மனத்தாங்கள் என்றாலும், அவர்கள் முடிவை மதித்து கோவிலில் எளிமையாக திருமணம் ஏற்பாடு செய்யப்பட்டது.

கல்லூரியில் மேகா, சண்முகம் சார் மற்றவர்கள் இதை அறிந்து அவர்களை வாழ்த்த, பவிக்கு
வழக்கம்போல காரணமே இன்றி கோபம் வந்தாலும், பெரிதாக மனதில் எதையும் வளர்த்துக் கொள்ளாததால் அலட்சியமாக அதை ஒதுக்க முயன்று அவள் வேலையை பார்க்க ஆரம்பித்துவிட்டாள்.

இப்போதும் வருண் மிருவிடம் ஒரேயடியாக உரிமை எடுத்துக்கொண்டு பேசமாட்டான். ஆனால் மனதுள் முன்பைவிட கொஞ்சமே அவளிடம் ஒரு நெருக்கம் ஏற்பட்டிருந்தது.

ஆனால் அவளுக்கு அவனிடம் பேச ஆசை இருந்தது. முயன்றுகூட அவனிடம் பேசினாள். ஆனாலும் அவன் ஓரளவுக்கு மேல் பேசவில்லை. அவளுக்கு அதில் சுணக்கம்தான்.

இந்நேரத்தில் பெண்களுக்கு இருக்கும் இயல்பான பயம் இருந்தாலும், அவள் மனம் அளவில்லா மகிழ்ச்சியில் துள்ளியது என்பது மறுக்க முயடியாத உண்மையே!

கிடைக்காது என நினைத்த அவள் காதல்(வருண்), அவளுக்கு வாழ்வின் துணையாக வரப்போகிறான். அதைவிட வாழ்வில் சந்தோசம் கொள்ள வேறென்ன வேண்டும்.

வேண்டும் தான் அவனது நேசம்!
அது அவளுக்கு கிடைக்கும் என நம்பிக்கை இருந்தது.

அவனை தன் அன்பால் மாற்றிவிட முடியும். அவன் காயங்களை முற்றிலும் ஆற்றிவிட முடியும் என உறுதியாக நம்பியவள்,
இப்போதும் அவன் கண்டுக்காது இருப்பது கண்டு சிணுங்கலாக,
'ரொம்பத்தான் பண்றாரு.' என எண்ணிகொள்வாள். மற்றும்படி அவளும் ஒரேயடியாக அவனை தொல்லை செய்யவில்லை.

நாட்கள் திருமண நாளை நோக்கி நகர்ந்து, முதல்நாள் எளிதாய் நிச்சயம் செய்து மோதிரம் மாற்றிக்கொள்ளப்பட்டு, விடிந்தால் திருமணம் என கல்யாணம் நாளே வந்துவிட்டது.

தொடரும்…
Waiting
 




Advertisements

Latest updates

Latest Episodes

Advertisements

Top