ப்ரியன், வெண்மதியின் கரத்தைப் பற்றிக் குலுக்கிய போது.. அந்த மொட்டை மாடி மேல் மாயக்கண்ணனைப் போல திடீரெனத் தோன்றிவன்.. வெண்மதியை நோக்கி, “ஹாய் போங்கு” என்றான்.
விழிவிரித்து அதிர்ந்தவள்.. “டேய்.. இதென்ன திருடன் மாதிரி இப்டி வந்து நிக்கற?” என்றவளின்.. கண்களில் அதிர்ச்சியையும் மீறி சந்தோஷச் சாரல் தெறித்ததை கவனிக்கத் தவறவில்லை, ப்ரியன்!
“ஏய்.. உன்னைப் பாக்கறதுக்காக.. பைப்லாம் புடிச்சு ஏறி, ஹீரோ மாதிரி சாகசம் பண்ணி வந்துருக்கேன்.. ஒரே வார்த்தைல திருடன்னு டேமேஜ் பண்ணி விடற..?”
“நீ ஹீரோவா?” என்று அவனை மேலிருந்து கீழாக, நக்கலாக ஒரு பார்வை பார்த்து வைத்தாள்.
சற்றே சிவந்த நிறத்தில் ஆறடி உயரத்தைத் தொடவிருந்தவனின் தேகம்.. கட்டியம் கூறியது.. தான் அன்றாட உடற்பயிற்சியைத் தவற விடாதவன் என..! காற்றில் அழகாய் கலைந்திருந்த தலைமுடி பிடிவாதமாய் கூறியது அந்த சிறிய நெற்றியை முழுமையாய் காட்ட மாட்டேன் என..! குறும்பு கூத்தாடும் விழிகள் கூறியது இவன் தீராத விளையாட்டு பிள்ளையென..!
“நீ சரியான மொக்கப் பீஸூடி.. நீ என் பர்சனாலிட்டியப் பார்த்து நக்கல் லுக் விடற..?” என்று பல்லைக் கடித்தவனின் விழிகளில்.. அவளுக்கான கரை காணாத நேசத்தைக் கண்டான், ப்ரியன்..!
“யாருடா மொக்கப் பீஸு..?” என்று சிலிர்த்துக் கொண்டாள்.
“இங்க இருக்க ஒரே பிஸு நீதான்டி வெண்மதி..” என்று அவளின் அதே நக்கல் பார்வையை அவளிடமேத் திருப்பி அனுப்பினான்.
வந்தவனின் தோள் வரை உள்ள உயரத்தில் இருந்தவள்.. பெயருக்கேற்றாற் போல மதி முகம் கொண்டிருந்தாள். அயர்னிங் செய்தாலும் அடங்க மாட்டேனென சுருண்டிருக்கும் கர்லிங் கூந்தலை பெற்றிருந்தாள். கண்களோ கடலோவென பிரித்தறிய முடியாத விழிகளைக் கொண்டிருந்தவள்.. இதழ்களில் இரண்டு ஸ்ட்ராபெர்ரிகளைப் பெற்றிருந்தாள்.
“பீஸு கீஸுனு சொன்ன.. பல்லப் பேத்துடுவேன் பார்த்துக்கோ..” என்று சீறினாள்.
“நீ? என் பல்ல? ஹாஹாஹா…” திடீரென அந்த அமைதியைக் கிழித்து கொண்டு வாய்விட்டு சிரித்தவனைப் பார்த்த ப்ரியனும், வெண்மதியும் திடுக்கிட்டு போய்.. சுற்றும் முற்றும் பார்த்தனர்.
“அடேய் அடேய்… புண்ணியமாப் போகும் நிறுத்தி தொல..” என்று தன் கரங்களால் அவன் வாயை மூடினாள்.
அவளின் உள்ளங்கையில் இதழ் குவித்தவனை.. முறைத்துக் கொண்டே.. சட்டென கரத்தை விலக்கிக் கொண்டதும், ஒன்றும் நடவாதது போல்.. ப்ரியனிடம், “அப்புறம் பாஸ்.. இந்த போங்கு ஃப்ரெண்ட்னு சொல்லி அது கட்சில உங்கள சேர்க்கப் பார்க்குதா? நம்பாதீங்க பாஸ்.. இப்டி தான் திருட்டு வேலப் பார்க்கறதுக்கு ஆள் சேர்த்துக்கிட்டு இருக்குது..” என்றான்.
“நீதான்டா இப்ப திருடன் மாதிரி பைப் ஏறி அடுத்தவங்க வீட்டுக்கு வந்திருக்க..”
“ஆமாண்டி.. இந்த திருடன் இந்த வெள்ளபூதத்த ஸ்வாஹா பண்றதுக்காக பைப் ஏறி வந்திருக்கேன்..”
அவள் அவன் மீது கன்டனப் பார்வையை வீசி விட்டு.. சட்டென்று ப்ரியனைப் பார்த்தாள். ‘அவன் என்ன நினைத்துக் கொள்வான்? லூசு லூசு.. சரியான லூசு..! எப்ப என்னத்தப் பேசணும் தெரியுதா?’
ஆனால் அவன்.. அவளின் கன்டனப் பார்வையைக் கண்டு கொள்ளாமல்.. ப்ரியனின் தோள் மீது கைப் போட்டுக் கொண்டு.. “உண்மைய சொல்லுங்க பாஸ்.. இந்த நடு ராத்திரில.. இப்டி வைட் ட்ரெஸ்ல தலைய விரிச்சு போட்டு நிக்கறதப் பார்த்து.. உங்க ஹார்ட் எக்ஸ்பிரே டைம் குறிச்சிச்சு தான? ஆனாலும் பேய நேர்ல மீட் பண்ணதுக்கப்புறமும் எப்டி பாஸ் இவ்ளோ ஸ்டெடியா நிக்கறீங்க?” என்றான், போலியாக ஆச்சரியம் காட்டி..!
“டேய்ய்ய்..”
“பாருங்க பாருங்க.. பேய் எப்டி முழிய உருட்டுது!”
“இப்ப நீ இடத்த காலி பண்ணல… இங்க ஒரு கொல விழும்..”
“புதுசா உன்கிட்ட சிக்கின அடிமைக்கு.. உன் ஹேண்ட்சம் ஹீரோவ அறிமுகப்படுத்தி வைக்காம துரத்தப் பார்க்கறியே போங்கு?” என்றவன்.. ப்ரியனிடம், “ஹலோ பாஸ்.. நான் வேற நல்ல ஃபிகர் கிடைக்கற வரை இந்த போங்குகிட்ட காதலனா வொர்க் பண்ணலாமேனு.. கடந்த ஒன்னரை வருஷமா வொர்க் பண்ணிட்டு இருக்கேன்.. அதனால அதோட ஃப்ரெண்ட் எனக்கும் ஃப்ரெண்ட் தான்.. ஃப்ரெண்ட்ஸ்?” என்று கேட்டுக் கொண்டே கை நீட்டினான், அந்த புன்னகை மன்னன்.
வெண்மதி, “உன் மூஞ்சிக்கு வேற நல்ல ஃபிகர் வேணுமோ..?” என்று கடுப்பானாள்.
ப்ரியன் இன்னும் ஆச்சரியம் விலகாமல் பார்த்துக் கொண்டிருந்தான். யாரிவன்..! நடு இரவில்.. மொட்டை மாடியில்.. தன் காதலியுடன் ஒரு அந்நிய ஆடவன் கரம் குலுக்கிக் கொண்டிருப்பதைப் பார்க்கும் எந்தக் காதலனின் கண்ணோட்டமும் வித்தியாசமாகவே தான் இருக்கும்.
ஆனால் இவன்!!! இவனால் எப்படி எந்த கேள்விக் கணைகளும் இல்லாமல் இயல்பாக பேச முடிகிறது? அதுவும் தன் தோளிலிலேயேக் கைப் போட்டு கொண்டு.. நட்பென்று கரம் நீட்ட முடிகிறது? தன் காதலி மேல் எத்தனை நம்பிக்கை இருந்தால் இவன் இவ்வளவு இயல்பாக இருப்பான்?
புதியவனை ப்ரியனுக்கு இன்னும் இன்னுமாய் பிடித்துப் போனது.. வெண்மதியின் நட்புப் புன்னகையை விட இரு மடங்கு புன்னகையோடு வந்தவன் நீட்டிய கரத்தைப் பற்றிக் குலுக்கினான்.
“யாஹ்.. ஃப்ரெண்ட்ஸ்.. நைஸ் டூ மீட் யூ.. அப்புறம் என் பேரு பாஸ் இல்ல.. ப்ரியன்..” என்றான் விரிந்த புன்னகையோடு..!
“ப்ரியன்..? ப்ரியமா…..னவனே….” என்று பாடியவன் வாயை வெண்மதி மீண்டும் தன் கரம் கொண்டு மூட வேண்டியதாய் போயிற்று. ஆதலால் அவனும் மீண்டும் அவள் உள்ளங்கையில் இதழ் குவிக்க வேண்டியதாய் போயிற்று. ஆதலால் அவளும் சட்டென கையை விலக்கி.. அவனை முறைக்க வேண்டியதாய் போயிற்று.
இந்தக் கூத்தினைப் பார்த்துக் கொண்டிருந்த ப்ரியனும் தன் இயல்பை மீறி சிரிக்க வேண்டியதாய் போயிற்று. தான் சற்று முன் இருந்த நிலை என்ன..? இப்போது மனம் நிறைந்து புன்னகைப்பதென்ன..? எல்லாம் இந்த மாயக் கண்ணனால் அல்லவா!!!
அவனைப் பார்த்தான். அவன் கண்கள் முழுதும் காதலை நிரப்பி வெண்மதியைப் பார்த்துக் கொண்டிருந்தான்.
வெண்மதி, “நான் கீழப் போறேன்..” என்றாள்.
“ஓகே, குட் நைட்..” - ப்ரியன்
“எங்க ஓடுற?” என்று அவள் கையை பிடித்துக் கொண்டவன்.. “ப்ரியன்.. நீங்களும் தான்.. என் ஃப்ரெண்ட் ஆனதுக்கப்புறம் அவ்ளோ சீக்கிரம் தூங்க விட்ருவேனா? வெய்ட் பண்ணுங்க. இந்த பேய்க்கு பேய் ஓட்டிட்டு வர்றேன்..”
இதழ்களில் புன்னகை விரிய, “நான் அங்க தான் இருப்பேன்..” என்று தன் வீட்டு மொட்டை மாடியைச் சுட்டிக் காட்டி விட்டு.. நகர்ந்தான், ப்ரியன்.
இவள் கோபித்துக் கொண்டு அவன் பிடித்திருந்த கையை உதறி விட்டு.. கீழிறங்க மொட்டை மாடிக் கதவைத் திறந்து உள்ளே போகும் வரை அமைதியாகப் பார்த்திருந்தவன், அவள் கதவை மூடும் கடைசி நொடியில்.. பாய்ந்து சென்று, “ஹேய் போங்கு..” என்று வேண்டுமென்றே அவளை இடித்து நின்றான்.
“ஹய்யோ.. வெளியே போய் தொலைப் பிசாசே.. யாராவது வந்துடப் போறாங்க..”
“உன்னப் பார்க்கறதுக்காக எவ்ளோ கஷ்டப்பட்டு 140கிலோ மீட்டர் பைக் ஓட்டிட்டு இந்த மிட் நைட்ல சாகசம்லாம் பண்ணி வந்திருக்கேன்? நீ என்னடான்னா வெளிய விட்டு கதவைப் பூட்டற?”
“பைப் ஏறி திருட்டுப்பய மாதிரி வந்துட்டு பெருமை வேறப் பீத்திக்கறியா?”
“ஹ.. சுவரேறி குதிக்கறவளுக்குலாம் பைப் ஏறி குதிக்கறவன் தான் புருஷனா வருவான்.” என்று தான் அணிந்திருந்த டீ-ஷர்ட்டின் காலரைத் தூக்கி விட்டுக் கொண்டான்.
“உன்னை மாதிரி வாலில்லாத கொரங்க லவ் பண்ணேன்ல எனக்கு தேவை தான்..” என்று அவள் தலையில் அடித்துக் கொள்ளும் விநாடிப் பொழுதில்.. அவளை இழுத்து, கன்னங்களை ஆக்கிரமித்திருந்தான்.
கன்னங்களோடும், காது மடல்களோடும் போர் செய்தது போதுமென.. கழுத்தடியில் இளைப்பாறியவன், “ஹ்ம்ம்.. ஆகச்சிறந்த பர்ஃப்யூம்..” என்றான், ஆழ்ந்த சுவாசத்துடன்..!
அதுவரைத் துவண்டு.. அவனின் டீ-ஷர்ட்டின் காலரை இறுக்கியிருந்தவள், இப்போது அவனைப் பிடித்துத் தள்ளி விட்டு.. தன் சிவந்த முகத்தைக் காட்டாமல் திரும்பி நின்று கொண்டு, “உன்னைக் கொன்னுடுவேன்.. ஓடிடு” என்றாள், பிசிறடிக்கும் குரலில்..!
“வெண்மதி…” கிறக்கமாக வெளிவந்த குரலில் மீண்டும் தன்னிலை இழக்க இருந்தவள், “மரியாதையா ஓடிப் போய்டு..” என்று விரல் நீட்டி எச்சரித்தாள்.
திரும்பி நின்றிருந்தவளைப் பின்னிருந்து அணைத்துக் கொண்டவன்.. “நீயும் வர்றியா? ஓடிப் போலாம்..” என்றான்.
“அய்யோ..! தெய்வமே... தயவுசெஞ்சு கிளம்புமா.. ப்ளீஸ்ஸ்ஸ்..” அவள் கெஞ்சலில் இறங்கியதும்..
அவளை விட்டு விலகி நின்று கொண்டு, “ஹ்ம்ம்.. ஒரு ஹேண்ட்சம் ஹீரோவ, வருங்காலத்துல உன் புள்ளைக்கு அப்பாவா வரப் போறவன அலட்சியப்படுத்திட்டீல.. இந்த நாள் மட்டுமில்ல.. இனி வரப்போற ஒவ்வொரு நாளும் இதுக்காக நீ வருத்தப்படப் போற..”
“என்ன மண்ணாங்கட்டிக்காம்?” என்று பல்லைக் கடித்தாள்.
அவளின் கீழுத்தட்டைப் பிடித்திழுத்து, "இனி தினமும் இந்த ஸ்ட்ராபெர்ரிஸ டேஸ்ட் பண்ணாம விடமாட்டேன்..” என்றான், ஒற்றைக் கண்சிமிட்டி..!
வெண்மதி அவன் கையை தட்டி விட்டு.. பொறுமை இழந்த குரலில்.. மேலேப் பார்த்து, “காட்….” என்றாள்.
“ஏண்டி சும்மா சும்மா அவரயே டிஸ்டர்ப் பண்ற? நான் தான் உன் பக்கத்துல இருக்கேன் தான?”.
“அதனால தான் அவரக் கூப்பிட வேண்டியதா இருக்கு. சொன்னா கேளுடா.. அம்மா முழிச்சிக்கிட்டா பக்கத்துல நா இல்லனு.. என்னைத் தேடுவாங்க.. ப்ளீஸ் போயேன்..”
"அப்ப வா.. அம்மா பக்கத்துல கொஞ்ச நேரம் உட்கார்ந்து பேசிட்டு இருப்போம்.."
அருகிலிருந்த கிரிக்கெட் பேட்டை எடுத்து.. "இப்ப மட்டும் நீ போகல.. மண்டைய உடைச்சிடுவேன்.." என்றாள்.
“ச்சே.. கொஞ்ச நேரம் காதலி கூட ரொமான்ஸ் பண்ணலாம்னு பார்த்தா.. போ போ னு துரத்தறா.. என்ன கொடுமை சார் இது?” என்று நெற்றியில் அறைந்து சலித்துக் கொண்டவன், அவளை இழுத்து பிறை நெற்றியில் அழகாய்.. சின்ன முத்தமொன்றை வைத்தப் பின்பே வெளியேறினான்.
