ஹாய் பட்டூஸ்
ஹெரோயின் பெயர் தெரிந்து கொள்ளலாமா??? இப்ப வர போவது ஹீரோ வா? வில்லனா? தங்களது யூகத்தை comment box சொல்லவும்...
happy reading
பயணம் 7
'டொக் டொக்' கதவு தட்டும் சத்தம் கேட்டு, கணினியில் வேலை செய்து கொண்டிருந்தவன் நிமிராமல், "எஸ் கம் மின்" கம்பீரமாக குரல் கொடுத்தான்.
அனுமதி கிடைத்ததும் அந்த அறைக்குள் நுழைந்த பெண்கள் இருவரும், "குட் மார்…" என்ற வாழ்த்தை முடிக்காமல், அங்கு எம்டி சீட்டில் அமர்ந்திருந்தவனை பார்த்து திகைத்தனர். வாழ்த்து பாதியில் நின்றதும் நிமிர்ந்தவன் பார்த்தது திகைத்து நின்ற பெண்களை. அவர்களது நிலை உணர்ந்து மனதிற்குள் சிரித்துக்கொண்டான்.
"மிஸ் அருந்ததி அண்ட் மிஸ் அனன்யா! வெல்கம் பேக் டு விவி சாஃப்ட்வேர் சொல்யூஷன்! சென்னை பிரான்ச்!" என புன்னகையுடன் அவர்களை வரவேற்ற அவனது குரல், பெண்களின் செவியை தீண்டினாலும் அதை உணராமல் சிலையாக நின்றனர்.
ஃபேமிலியர் ஃபேஸாக இருக்கிறது என முதல்முறை அவனை சந்தித்தபோது அருந்ததி உணர்ந்தது ஏனென்று இப்போது புரிந்தது. அவனது புகைப்படங்களை எம்டி அறையில் பார்த்திருக்கிறாள்.
விவி சாஃப்ட்வேர் சொல்யூஷனின் எம்டி விஜயவர்மாவின் உடல்நிலை காரணமாக, தங்கள் நிறுவனத்தின் பொறுப்பு அவரது மகனிடம் சென்றுவிட்டது என அவர்களுக்கு தெரியும். அந்த மகன் யாரென்று இப்போதுதான் தெரிந்து கொண்டார்கள்.
ஒரு சில நொடிகளில் அருந்ததியின் கண்கள் திகைப்பிலிருந்து கோபத்திற்கு மாறியது. அவளது கோபத்தை அவன் சிறிதும் பொருட்படுத்தவில்லை. ஆணின் அலட்சியம் பெண்ணின் கோபத்தை அதிகரித்தது. பார்வையாலேயே அவனை சுட்டுப் பொசிக்கினால்.
தங்களுக்கான அடுத்த ப்ராஜெக்ட்டை அமேரிக்காவில் கொடுக்காமல், இந்தியா வரவைத்ததின் நோக்கம் இப்போது புரிந்தது. பொதுவாக பிராஜெக்ட்டுக்காக வெளிநாடு செல்பவர்கள் மீண்டும் இந்தியா திருப்புவது அரிது. அவர்களது அடுத்தடுத்த பிராஜெக்ட்கள் வெளிநாட்டிலேயே இருக்கும்.
அவனை பார்த்ததும் அதிர்ந்த அனன்யாவின் கண்கள் விரிந்தது, 'இது அவன்ல!' மூளை எடுத்துரைக்க, உடனே தலையை திருப்பி அருகிலிருந்த தோழியின் முகத்தை பார்த்தால். அங்கு வீசிய கோபக்கனலை பார்க்கவும், 'ஆத்தாடி! பயங்கர ஹாட்டா இருக்கே!' என மானசிகமாக தலையில் கை வைத்தாள்.
அவர்களது திகைப்பையும் பார்வையையும் கண்டு வெற்றி புன்னகையுடன், தன் எதிரே இருந்த இருக்கைகளை காட்டி அவர்களை அமர சொன்னான். சுட்டெரிக்கும் பார்வையோடு அருந்ததியும், குழப்பமான பார்வையுடன் அனன்யாவும் அமர்ந்தனர்.
அமெரிக்கா ப்ராஜெக்ட்டை வெற்றிகரமாக முடித்ததை பாராட்டியவன், ஒரு பைலை அனன்யாவிடம் நீட்டி, "இது உங்களுக்கான அடுத்த ப்ராஜெக்ட். இந்த ப்ராஜெக்டை நீங்க லீட் பண்ண போறீங்க. உங்களுக்கான டீம் உங்க ரூமில் வெயிட் பண்றாங்க. யு மே லீவ் நவ்."
பைலை அவனிடமிருந்து வாங்கிக்கொண்ட அனன்யா, தயக்கமாக தோழியை பார்க்க, "ஐ செட் யூ கேன் கோ" என்றான் அழுத்தமாக.
"சா…ரி சார், தேங்…க்யூ சா…ர்" என திக்கி திணறிய அனன்யா, ஒரே ஓட்டமாக அந்த அறையை விட்டு ஓடினாள்.
இப்போது அவனது பார்வை அருந்ததியை முற்றுகையிட்டது. "வெல் மிஸ் நதி! என்கிட்டயிருந்து சுலபமா தப்பிச்சிடலாம்ன்னு நினைச்சீங்களா. அது நடக்கும் காரியமா?"
அவன் தன்னை பரிகாசம் செய்ததை காற்றில் விட்டவள், "மை நேம் இஸ் அருந்ததி. கால் மீ அருந்ததி ஆர் அரு."
"அரு…ந்த…தி எவ்வளவு பெரிய பேர். நீட்டி முழக்கி கூப்பிடுறதுக்குள்ள ஒரு நாளே முடிஞ்சிடும். என்னோட கண்வினியன்ட்க்கு ஷார்ட் அண்ட் ஸ்வீட்டா நதி. அதுல உங்களுக்கு எதுவும் பிராப்ளம் இருக்கா?" என்றான் கேலி குரலில்.
அவனை வெட்டும் பார்வை பார்த்தவள், "எஸ் சார். பிராப்ளம் இருக்கு. நீங்க அப்படி கூப்பிடறது எனக்கு பிடிக்கல."
"ஐ டோன்ட் கேர் இட்! எனக்கு பிடிச்சிருக்கு நான் கூப்பிடுறேன்? தட்ஸ் ஆல். அப்படி இந்த பேரை சொல்லக்கூடாதுனா இன்னொரு பேர் சொல்லி, உன்னை கூப்பிட எனக்கு ரொம்ப பிடிக்கும். இங்க ஆபீஸ்ல அதை சொல்லி கூப்பிடவா?" புருவம் உயர்த்தினான்.
பல்லை கடித்தவள், "வாரத்துல ஒரு தடவையோ, ரெண்டு தடவையோ ஏதாவது மீட்டிங்கில் என்னை பார்க்க போறீங்க, சோ அருந்ததினே கூப்பிடுங்க. நீங்க பயப்படற அளவு அது ரொம்ப பெரிய பேர் இல்லை."
"ஒரு தடவையோ பத்து தடவையோ என் இஷ்டப்படி கூப்பிடுவேன். அதுவுமில்லாமல் டெய்லி பத்து மணி நேரம், என் கூடவே இருக்க போற உன்னை எத்தனை தடவை கூப்பிட வேண்டியிருக்கும் தெரியுமா?"
பதுமை குழப்பமாக அவனை பார்க்க, நிதானமாக அவன் இருக்கையிலிருந்து எழுந்து வந்து, அவள் முன்னிருந்த டேபிளில் சாய்ந்து நின்றவன், "என்னோட பிஏ என் கூடவே தானே இருக்கணும்" என்றான் கூலாக.
அவனை நிமிர்ந்து பார்த்தவள், "அது உங்க பிஏ கிட்ட சொல்லுங்க, எதுக்கு என்கிட்ட சொல்றீங்க?"
"என் பிஏ கிட்ட தான் சொல்றேன்."
"ஓஓ" உதடு குவித்தவளுக்கு, அவன் சொன்னதின் சாராம்சம் புரிய திக்கென்றானது. வெற்றிகரமாக அதை மறைத்து, "நீங்க மறந்துட்டீங்கன்னு நினைக்கிறேன் சார். ஐ எம் எ சாப்ட்வேர் ப்ரோக்ராமர்."
"சோ வாட்? இன்னையிலிருந்து என்னோட பிஏ நீதான்." என்றான் அலட்சியமாக.
"இதுக்கு நான் ஒத்துக்குவேன்னு அவ்வளவு நம்பிக்கையா?"
"ஒத்துக்காம உன்னை விட மாட்டேன்னு என் மேல உள்ள நம்பிக்கை"
"அப்படி ஒரு கட்டாயம் வந்தால் வேலையை ரிசைன் பண்ணவும் தயங்க மாட்டேன்."
"சில்லி கேர்ள்! என் கேரக்டரையே புரிஞ்சுக்கலையே…" என அவளது கன்னத்தை தட்டியவன், ஒரு பேப்பரை அவள் முன் நீட்டினான்.
அலட்சியமாக அதை வாங்கி படித்தவள், தூக்கி வாரி போட எழுந்து நின்றாள். அவனை மிகவும் நெருங்கி நிற்பதை உணராமல், "இது பொய்! இப்படி ஒரு அக்ரீமெண்ட்ல நான் கையெழுத்து போடவே இல்லை."
"எஸ் நதி செல்லம், உனக்குத் தெரிஞ்சு நீ போடவே இல்ல. அமெரிக்காவில் ப்ராசஸ் கிளியர் பண்ணி, நீங்க இந்தியா வரதுக்காக சைன் பண்ணிய அக்ரீமெண்ட்ல இதுவும் ஒன்னு."
"இது சீட்டிங். நான் கோர்ட்ல கேஸ் போடுவேன்"
"தாராளமா போடு, ஆனா கேஸ் நிக்காது. அதுல இருக்கறது உன்னோட கையெழுத்து."
"எனக்கு தெரியாம, என்னை ஏமாத்தி வாங்குனதுனு சொல்லுவேன்"
"அதை உன்னால ப்ரூப் பண்ண முடியுமா? பட் இந்த கையெழுத்து உன்னோடதுன்னு என்னால ப்ரூப் பண்ண முடியும்."
அன்றிருந்த குழப்பத்தில் படித்துப் பார்க்காமல் கையெழுத்திட்டது, எவ்வளவு பெரிய மடத்தனம் என இப்போது புரிந்தது. இந்த சிக்கலில் இருந்து எப்படி தப்பிப்பது என தெரியாமல் திகைத்தாள்.
"எதுக்கு இப்படி என்னை கார்னர் பண்றீங்க?"
"பதில் உனக்கே தெரியும்!"
"அது இந்த ஜென்மத்தில் நடக்காது"
"அதையும் பார்க்கலாம்?" என்ற அவனின் சவாலை கேட்ட பெண் சோர்ந்து அமர்ந்தாள்.
அந்த அக்ரீமெண்டில் இருந்தது, 'இரண்டு வருடங்கள் அவனின் கீழ் வேலை செய்ய வேண்டும் அல்லது ஒரு கோடி ரூபாய் அபராதமாக நிர்வாகத்துக்கு செலுத்த வேண்டும்.'
அவள் வசதி படைத்த குடும்பத்தை சேர்ந்தவள் என்றாலும் ஒரு கோடி என்பது மிகப்பெரிய தொகை. அவளுக்காக தலையை விற்றாவது தருவார்கள் என்றாலும், இந்த சில்லி விஷயத்துக்காக அவர்களிடம் போய் நிற்க வேண்டுமா? இதுவரை அவர்களை வருத்தியது போதாதா? இவனை தன்னால் சமாளிக்க முடியாதா???
அவள் நன்றாக அலசி ஆராய்ந்து, அவனுக்கு பிஏவாக வேலை பார்ப்பது என முடிவு செய்தாள். அதில் அவளது உள்ளம் தடும் மாறுமா??? பயணம் தடம் மாறுமா???
"எங்க கிளம்பிட்ட?" அறையை விட்டு வெளியே செல்ல முயன்றவளை தடுத்தது பிரகாஷின் குரல்.
'இது என்ன கேள்வி?' என பெண் அவனை பார்க்க, அவள் பார்வையை புரிந்து கொண்டவன், "உன்னோட சீட் அது"
எம்டி அறையிலேயே அவளுக்கு ஒரு இருக்கையை ஏற்பாடு செய்திருந்தான். அதை பார்க்கவும் அருந்ததியின் முகம் சுண்டிவிட்டது. "நான் எப்பவும் போல் வெளிய என் பிளேசில் உட்கார்ந்துகிறேன்."
"நான் சொல்றதை செய்யறது தான் பிஏவோட வேலை. ஒவ்வொரு தடவையும் உன்னை கூப்பிட்டிருக்க முடியாது. அதனால் நீ இங்க இருக்கிறது தான் எனக்கு வசதி."
'எதுக்கு வசதி?' வாய்க்குள் முணுமுணுத்தாள். அவளது உதட்டசைவை புரிந்து கொண்டவன், சீட்டில் நன்றாக சாய்ந்தமர்ந்து, கல்மிஷப் புன்னகையுடன், "எல்லாத்துக்கும்" திடுக்கிட்டு அவனைப் பார்த்த பெண்ணின் கண்களில் இயலாமையின் தவிப்பு.
பிரகாஷின் பிஏவாக இருந்த ராஜா அருந்ததிக்கு வேலைகளை கற்றுக்கொடுத்தான். அவன் சொல்லித் தருவதை கண்ணும் கருத்துமாக கேட்டு, புரிந்து கொண்டாலும் தப்பும் தவறுமாகவே அனைத்தையும் செய்தாள்.
அவளுக்குப் புரியவில்லை என நினைத்த ராஜா அவளை பரிதாபமாக பார்த்தான். ஆனால் வேண்டுமென்று செய்கிற அவளது கள்ளத்தனத்தை புரிந்து கொண்ட பிரகாஷ் மனதுக்குள் சிரித்துக் கொண்டான்.
"ராஜா இது டீ டைம். நீங்க போய் ரெஃப்ரெஷ் ஆகிட்டு வாங்க" என்ற பிரகாஷின் சொல்லுக்கு கட்டுப்பட்டவன், "வாங்க அருந்ததி" அவளையும் உடன் அழைத்தான்.
"நான் உங்களை மட்டும் போகச் சொன்னேன்" பிரகாஷின் குரலில் இருந்த கடுமையில் நடுங்கியவன், "ஓகே சார்" விட்டால் போதும் என ஓடிமறைந்தான்.
"அப்புறம் நதி செல்லம்! முதல் நாள் வேலையெல்லாம் எப்படி போகுது?"
"வெரி போரிங் சார். ஒண்ணுமே புரியல. எனக்கு சொல்லித் தரவே நீங்க ஒரு ஆளுக்கு அடிஷ்னல் சம்பளம் தர வேண்டி இருக்கும். சாப்ட்வேர் ப்ரோக்ராமிங் படிச்ச பொண்ணை கொண்டு வந்து பிஏ வேலை பார்க்க வச்சா அப்படித்தான்." என்றால் எல்லல்லாக.
"அப்படிங்கற?" தாடையை தடவியவன், "சரி விடு, அந்த ராஜாவுக்கு சொல்லித் தர தெரியல. என்னோட ஸ்டைல்ல எல்லாத்தையும் நான் உனக்கு சொல்லித் தரேன் செல்லம்." என்றவரே தன் இருக்கையிலிருந்து எழுந்தவன் கையை தூக்கி சோம்பல் முறித்தான்.
அவனது உடல் மொழியில் மிரண்டவள், "இல்ல சார், ராஜா நல்லாவே சொல்லித் தரார். சாயங்காலத்துக்குள் நான் எல்லாத்தையும் கத்துக்குவேன்." என்றால் அவசரமாக.
"ஆர் யூ ஸ்யூர் நதி"
ஆம் தலையசைவு பதுமையிடம்.
"தட்ஸ் குட் செல்லம். சப்போஸ் நீ சீக்கிரம் கத்துக்கலைனா, நான் உனக்கு சொல்லித் தருவேன். அதுவும் என்
னோட ஸ்டைலில்." அவள் மனதில் பீதியை கிளப்பினான். வேண்டா வெறுப்பாக தலையசைத்தால் அருந்ததி.
வெறுப்பு விருப்பமாக மாறுமா???
ஹெரோயின் பெயர் தெரிந்து கொள்ளலாமா??? இப்ப வர போவது ஹீரோ வா? வில்லனா? தங்களது யூகத்தை comment box சொல்லவும்...
happy reading
பயணம் 7
'டொக் டொக்' கதவு தட்டும் சத்தம் கேட்டு, கணினியில் வேலை செய்து கொண்டிருந்தவன் நிமிராமல், "எஸ் கம் மின்" கம்பீரமாக குரல் கொடுத்தான்.
அனுமதி கிடைத்ததும் அந்த அறைக்குள் நுழைந்த பெண்கள் இருவரும், "குட் மார்…" என்ற வாழ்த்தை முடிக்காமல், அங்கு எம்டி சீட்டில் அமர்ந்திருந்தவனை பார்த்து திகைத்தனர். வாழ்த்து பாதியில் நின்றதும் நிமிர்ந்தவன் பார்த்தது திகைத்து நின்ற பெண்களை. அவர்களது நிலை உணர்ந்து மனதிற்குள் சிரித்துக்கொண்டான்.
"மிஸ் அருந்ததி அண்ட் மிஸ் அனன்யா! வெல்கம் பேக் டு விவி சாஃப்ட்வேர் சொல்யூஷன்! சென்னை பிரான்ச்!" என புன்னகையுடன் அவர்களை வரவேற்ற அவனது குரல், பெண்களின் செவியை தீண்டினாலும் அதை உணராமல் சிலையாக நின்றனர்.
ஃபேமிலியர் ஃபேஸாக இருக்கிறது என முதல்முறை அவனை சந்தித்தபோது அருந்ததி உணர்ந்தது ஏனென்று இப்போது புரிந்தது. அவனது புகைப்படங்களை எம்டி அறையில் பார்த்திருக்கிறாள்.
விவி சாஃப்ட்வேர் சொல்யூஷனின் எம்டி விஜயவர்மாவின் உடல்நிலை காரணமாக, தங்கள் நிறுவனத்தின் பொறுப்பு அவரது மகனிடம் சென்றுவிட்டது என அவர்களுக்கு தெரியும். அந்த மகன் யாரென்று இப்போதுதான் தெரிந்து கொண்டார்கள்.
ஒரு சில நொடிகளில் அருந்ததியின் கண்கள் திகைப்பிலிருந்து கோபத்திற்கு மாறியது. அவளது கோபத்தை அவன் சிறிதும் பொருட்படுத்தவில்லை. ஆணின் அலட்சியம் பெண்ணின் கோபத்தை அதிகரித்தது. பார்வையாலேயே அவனை சுட்டுப் பொசிக்கினால்.
தங்களுக்கான அடுத்த ப்ராஜெக்ட்டை அமேரிக்காவில் கொடுக்காமல், இந்தியா வரவைத்ததின் நோக்கம் இப்போது புரிந்தது. பொதுவாக பிராஜெக்ட்டுக்காக வெளிநாடு செல்பவர்கள் மீண்டும் இந்தியா திருப்புவது அரிது. அவர்களது அடுத்தடுத்த பிராஜெக்ட்கள் வெளிநாட்டிலேயே இருக்கும்.
அவனை பார்த்ததும் அதிர்ந்த அனன்யாவின் கண்கள் விரிந்தது, 'இது அவன்ல!' மூளை எடுத்துரைக்க, உடனே தலையை திருப்பி அருகிலிருந்த தோழியின் முகத்தை பார்த்தால். அங்கு வீசிய கோபக்கனலை பார்க்கவும், 'ஆத்தாடி! பயங்கர ஹாட்டா இருக்கே!' என மானசிகமாக தலையில் கை வைத்தாள்.
அவர்களது திகைப்பையும் பார்வையையும் கண்டு வெற்றி புன்னகையுடன், தன் எதிரே இருந்த இருக்கைகளை காட்டி அவர்களை அமர சொன்னான். சுட்டெரிக்கும் பார்வையோடு அருந்ததியும், குழப்பமான பார்வையுடன் அனன்யாவும் அமர்ந்தனர்.
அமெரிக்கா ப்ராஜெக்ட்டை வெற்றிகரமாக முடித்ததை பாராட்டியவன், ஒரு பைலை அனன்யாவிடம் நீட்டி, "இது உங்களுக்கான அடுத்த ப்ராஜெக்ட். இந்த ப்ராஜெக்டை நீங்க லீட் பண்ண போறீங்க. உங்களுக்கான டீம் உங்க ரூமில் வெயிட் பண்றாங்க. யு மே லீவ் நவ்."
பைலை அவனிடமிருந்து வாங்கிக்கொண்ட அனன்யா, தயக்கமாக தோழியை பார்க்க, "ஐ செட் யூ கேன் கோ" என்றான் அழுத்தமாக.
"சா…ரி சார், தேங்…க்யூ சா…ர்" என திக்கி திணறிய அனன்யா, ஒரே ஓட்டமாக அந்த அறையை விட்டு ஓடினாள்.
இப்போது அவனது பார்வை அருந்ததியை முற்றுகையிட்டது. "வெல் மிஸ் நதி! என்கிட்டயிருந்து சுலபமா தப்பிச்சிடலாம்ன்னு நினைச்சீங்களா. அது நடக்கும் காரியமா?"
அவன் தன்னை பரிகாசம் செய்ததை காற்றில் விட்டவள், "மை நேம் இஸ் அருந்ததி. கால் மீ அருந்ததி ஆர் அரு."
"அரு…ந்த…தி எவ்வளவு பெரிய பேர். நீட்டி முழக்கி கூப்பிடுறதுக்குள்ள ஒரு நாளே முடிஞ்சிடும். என்னோட கண்வினியன்ட்க்கு ஷார்ட் அண்ட் ஸ்வீட்டா நதி. அதுல உங்களுக்கு எதுவும் பிராப்ளம் இருக்கா?" என்றான் கேலி குரலில்.
அவனை வெட்டும் பார்வை பார்த்தவள், "எஸ் சார். பிராப்ளம் இருக்கு. நீங்க அப்படி கூப்பிடறது எனக்கு பிடிக்கல."
"ஐ டோன்ட் கேர் இட்! எனக்கு பிடிச்சிருக்கு நான் கூப்பிடுறேன்? தட்ஸ் ஆல். அப்படி இந்த பேரை சொல்லக்கூடாதுனா இன்னொரு பேர் சொல்லி, உன்னை கூப்பிட எனக்கு ரொம்ப பிடிக்கும். இங்க ஆபீஸ்ல அதை சொல்லி கூப்பிடவா?" புருவம் உயர்த்தினான்.
பல்லை கடித்தவள், "வாரத்துல ஒரு தடவையோ, ரெண்டு தடவையோ ஏதாவது மீட்டிங்கில் என்னை பார்க்க போறீங்க, சோ அருந்ததினே கூப்பிடுங்க. நீங்க பயப்படற அளவு அது ரொம்ப பெரிய பேர் இல்லை."
"ஒரு தடவையோ பத்து தடவையோ என் இஷ்டப்படி கூப்பிடுவேன். அதுவுமில்லாமல் டெய்லி பத்து மணி நேரம், என் கூடவே இருக்க போற உன்னை எத்தனை தடவை கூப்பிட வேண்டியிருக்கும் தெரியுமா?"
பதுமை குழப்பமாக அவனை பார்க்க, நிதானமாக அவன் இருக்கையிலிருந்து எழுந்து வந்து, அவள் முன்னிருந்த டேபிளில் சாய்ந்து நின்றவன், "என்னோட பிஏ என் கூடவே தானே இருக்கணும்" என்றான் கூலாக.
அவனை நிமிர்ந்து பார்த்தவள், "அது உங்க பிஏ கிட்ட சொல்லுங்க, எதுக்கு என்கிட்ட சொல்றீங்க?"
"என் பிஏ கிட்ட தான் சொல்றேன்."
"ஓஓ" உதடு குவித்தவளுக்கு, அவன் சொன்னதின் சாராம்சம் புரிய திக்கென்றானது. வெற்றிகரமாக அதை மறைத்து, "நீங்க மறந்துட்டீங்கன்னு நினைக்கிறேன் சார். ஐ எம் எ சாப்ட்வேர் ப்ரோக்ராமர்."
"சோ வாட்? இன்னையிலிருந்து என்னோட பிஏ நீதான்." என்றான் அலட்சியமாக.
"இதுக்கு நான் ஒத்துக்குவேன்னு அவ்வளவு நம்பிக்கையா?"
"ஒத்துக்காம உன்னை விட மாட்டேன்னு என் மேல உள்ள நம்பிக்கை"
"அப்படி ஒரு கட்டாயம் வந்தால் வேலையை ரிசைன் பண்ணவும் தயங்க மாட்டேன்."
"சில்லி கேர்ள்! என் கேரக்டரையே புரிஞ்சுக்கலையே…" என அவளது கன்னத்தை தட்டியவன், ஒரு பேப்பரை அவள் முன் நீட்டினான்.
அலட்சியமாக அதை வாங்கி படித்தவள், தூக்கி வாரி போட எழுந்து நின்றாள். அவனை மிகவும் நெருங்கி நிற்பதை உணராமல், "இது பொய்! இப்படி ஒரு அக்ரீமெண்ட்ல நான் கையெழுத்து போடவே இல்லை."
"எஸ் நதி செல்லம், உனக்குத் தெரிஞ்சு நீ போடவே இல்ல. அமெரிக்காவில் ப்ராசஸ் கிளியர் பண்ணி, நீங்க இந்தியா வரதுக்காக சைன் பண்ணிய அக்ரீமெண்ட்ல இதுவும் ஒன்னு."
"இது சீட்டிங். நான் கோர்ட்ல கேஸ் போடுவேன்"
"தாராளமா போடு, ஆனா கேஸ் நிக்காது. அதுல இருக்கறது உன்னோட கையெழுத்து."
"எனக்கு தெரியாம, என்னை ஏமாத்தி வாங்குனதுனு சொல்லுவேன்"
"அதை உன்னால ப்ரூப் பண்ண முடியுமா? பட் இந்த கையெழுத்து உன்னோடதுன்னு என்னால ப்ரூப் பண்ண முடியும்."
அன்றிருந்த குழப்பத்தில் படித்துப் பார்க்காமல் கையெழுத்திட்டது, எவ்வளவு பெரிய மடத்தனம் என இப்போது புரிந்தது. இந்த சிக்கலில் இருந்து எப்படி தப்பிப்பது என தெரியாமல் திகைத்தாள்.
"எதுக்கு இப்படி என்னை கார்னர் பண்றீங்க?"
"பதில் உனக்கே தெரியும்!"
"அது இந்த ஜென்மத்தில் நடக்காது"
"அதையும் பார்க்கலாம்?" என்ற அவனின் சவாலை கேட்ட பெண் சோர்ந்து அமர்ந்தாள்.
அந்த அக்ரீமெண்டில் இருந்தது, 'இரண்டு வருடங்கள் அவனின் கீழ் வேலை செய்ய வேண்டும் அல்லது ஒரு கோடி ரூபாய் அபராதமாக நிர்வாகத்துக்கு செலுத்த வேண்டும்.'
அவள் வசதி படைத்த குடும்பத்தை சேர்ந்தவள் என்றாலும் ஒரு கோடி என்பது மிகப்பெரிய தொகை. அவளுக்காக தலையை விற்றாவது தருவார்கள் என்றாலும், இந்த சில்லி விஷயத்துக்காக அவர்களிடம் போய் நிற்க வேண்டுமா? இதுவரை அவர்களை வருத்தியது போதாதா? இவனை தன்னால் சமாளிக்க முடியாதா???
அவள் நன்றாக அலசி ஆராய்ந்து, அவனுக்கு பிஏவாக வேலை பார்ப்பது என முடிவு செய்தாள். அதில் அவளது உள்ளம் தடும் மாறுமா??? பயணம் தடம் மாறுமா???
"எங்க கிளம்பிட்ட?" அறையை விட்டு வெளியே செல்ல முயன்றவளை தடுத்தது பிரகாஷின் குரல்.
'இது என்ன கேள்வி?' என பெண் அவனை பார்க்க, அவள் பார்வையை புரிந்து கொண்டவன், "உன்னோட சீட் அது"
எம்டி அறையிலேயே அவளுக்கு ஒரு இருக்கையை ஏற்பாடு செய்திருந்தான். அதை பார்க்கவும் அருந்ததியின் முகம் சுண்டிவிட்டது. "நான் எப்பவும் போல் வெளிய என் பிளேசில் உட்கார்ந்துகிறேன்."
"நான் சொல்றதை செய்யறது தான் பிஏவோட வேலை. ஒவ்வொரு தடவையும் உன்னை கூப்பிட்டிருக்க முடியாது. அதனால் நீ இங்க இருக்கிறது தான் எனக்கு வசதி."
'எதுக்கு வசதி?' வாய்க்குள் முணுமுணுத்தாள். அவளது உதட்டசைவை புரிந்து கொண்டவன், சீட்டில் நன்றாக சாய்ந்தமர்ந்து, கல்மிஷப் புன்னகையுடன், "எல்லாத்துக்கும்" திடுக்கிட்டு அவனைப் பார்த்த பெண்ணின் கண்களில் இயலாமையின் தவிப்பு.
பிரகாஷின் பிஏவாக இருந்த ராஜா அருந்ததிக்கு வேலைகளை கற்றுக்கொடுத்தான். அவன் சொல்லித் தருவதை கண்ணும் கருத்துமாக கேட்டு, புரிந்து கொண்டாலும் தப்பும் தவறுமாகவே அனைத்தையும் செய்தாள்.
அவளுக்குப் புரியவில்லை என நினைத்த ராஜா அவளை பரிதாபமாக பார்த்தான். ஆனால் வேண்டுமென்று செய்கிற அவளது கள்ளத்தனத்தை புரிந்து கொண்ட பிரகாஷ் மனதுக்குள் சிரித்துக் கொண்டான்.
"ராஜா இது டீ டைம். நீங்க போய் ரெஃப்ரெஷ் ஆகிட்டு வாங்க" என்ற பிரகாஷின் சொல்லுக்கு கட்டுப்பட்டவன், "வாங்க அருந்ததி" அவளையும் உடன் அழைத்தான்.
"நான் உங்களை மட்டும் போகச் சொன்னேன்" பிரகாஷின் குரலில் இருந்த கடுமையில் நடுங்கியவன், "ஓகே சார்" விட்டால் போதும் என ஓடிமறைந்தான்.
"அப்புறம் நதி செல்லம்! முதல் நாள் வேலையெல்லாம் எப்படி போகுது?"
"வெரி போரிங் சார். ஒண்ணுமே புரியல. எனக்கு சொல்லித் தரவே நீங்க ஒரு ஆளுக்கு அடிஷ்னல் சம்பளம் தர வேண்டி இருக்கும். சாப்ட்வேர் ப்ரோக்ராமிங் படிச்ச பொண்ணை கொண்டு வந்து பிஏ வேலை பார்க்க வச்சா அப்படித்தான்." என்றால் எல்லல்லாக.
"அப்படிங்கற?" தாடையை தடவியவன், "சரி விடு, அந்த ராஜாவுக்கு சொல்லித் தர தெரியல. என்னோட ஸ்டைல்ல எல்லாத்தையும் நான் உனக்கு சொல்லித் தரேன் செல்லம்." என்றவரே தன் இருக்கையிலிருந்து எழுந்தவன் கையை தூக்கி சோம்பல் முறித்தான்.
அவனது உடல் மொழியில் மிரண்டவள், "இல்ல சார், ராஜா நல்லாவே சொல்லித் தரார். சாயங்காலத்துக்குள் நான் எல்லாத்தையும் கத்துக்குவேன்." என்றால் அவசரமாக.
"ஆர் யூ ஸ்யூர் நதி"
ஆம் தலையசைவு பதுமையிடம்.
"தட்ஸ் குட் செல்லம். சப்போஸ் நீ சீக்கிரம் கத்துக்கலைனா, நான் உனக்கு சொல்லித் தருவேன். அதுவும் என்
னோட ஸ்டைலில்." அவள் மனதில் பீதியை கிளப்பினான். வேண்டா வெறுப்பாக தலையசைத்தால் அருந்ததி.
வெறுப்பு விருப்பமாக மாறுமா???
Last edited:
