(1)
மூன்று நாட்கள் கழித்து,
காலை,
கோலிங் பெல் சத்தத்தில் லேப்டொப்பில் வேலை செய்துக் கொண்டிருந்த ஹர்ஷா எழுந்து சென்று சோம்பலை முறுக்கியவாறு கதவை திறக்க எதிரே நின்றிருந்தவளை பார்த்து இதழ்கள் தானாகவே மென்னகை புரிந்தது ஹர்ஷாவுக்கு..
"மது பேபி.." எனக் கூறியவாறு அவளை இறுக்கி அணைத்தவன் "ஐ லவ் யு டி.. ரொம்ப மிஸ் பன்னேன்.." என்று புலம்ப மித்ராவுக்கு தான் அவன் இறுகிய அணைப்பில் இடுப்பு எலும்பே முறிந்து விடும் போல் இருந்தது. அவன் அணைப்பில் திணறி மெதுவாக அவனிடமிருந்து விலக முயற்சித்தவாறு,
"உள்ள கூப்பிட மாட்டியா மித்து.." என சிரிப்புடன் கேட்க,
"அச்சோ உள்ள வா பேபி.. என்ட், பெரியவங்க சொல்வாங்க புருஷன் வீட்டுக்குள்ள வரும் போது வலது காலை எடுத்து வைச்சு வரனும்னு.. நீயும் அப்பிடியே வா மது.." என்று ஹர்ஷா ஆர்வமாக சொல்ல,
'க்கும்.. ரொம்ப முக்கியம்..' என மனதில் அவனை வறுத்தெடுத்தவள் வெளியே,
"ஹிஹிஹி சரி மித்து..." என இழித்தவாறு அவனுடன் வலது காலை எடுத்து வைத்தே உள்ளே சென்றாள் மித்ரா.
மித்ரா வீட்டை சுற்றி பார்த்தவாறு சோஃபாவில் அமர அவள் அருகில் அமர்ந்தவன் பக்கவாட்டாக திரும்பி அவளையே கண் இமைக்காது பார்த்துக் கொண்டிருந்தான். ரோயல் ப்ளூ டீஷர்ட், ப்ளூ ஜீன்ஸ் சகிதம் இருந்தவள் எப்போதும் போல தலைமுடியை ஒருபுறம் விரித்து போட்டு தன் ஃபோனை மும்முரமாக நோண்டிக் கொண்டிருக்க ஏதோ ஒரு உணர்வில் திடீரென ஹர்ஷாவின் புறம் திரும்பியவள் அவன் பார்வையை பார்த்து கொஞ்சம் பதட்டமாகத் தான் செய்தாள்.
'என்ன இவன் இப்பிடி நம்மள வெறிக்க வெறிக்க பார்த்துகிட்டு இருக்கான்.. வேலை முடியுற வரைக்கும் இவன்கிட்ட கொஞ்சம் அலெர்ட்டாவே இரு மித்ரா..' என தனக்குத் தானே கூறிக் கொண்ட மித்ரா,
"மித்து உன் லேப் அ கொஞ்சம் கொடுக்குறியா.." என்று கேட்க அவனோ தன் லேப்டாப்பை எடுத்து அவளிடம் நீட்ட அவளோ அவன் பார்ப்பதை உணர்ந்தே அவன் புறம் பார்வையை திருப்பாது வேலை செய்வது போல் பாவனை செய்துக் கொண்டிருந்தாள்.
ஹர்ஷாவோ வழக்கம் போல முட்டியில் கையை ஊன்றி கன்னத்தில் கை வைத்து ரசித்துக் கொண்டிருக்க அவனை இங்கிருந்து விரட்ட என அவன் புறம் திரும்பாமலே திரையில் பார்வையை பதித்தவாறு,
"மித்து வீட்டுக்கு வந்தவங்களுக்கு சாப்பிட எதுவும் கொடுக்க மாட்டியா.." என கேட்க,
"ஹோ கோட்.. டூ மினிட்ஸ் மது.. எப்படியும் ப்ரேக்ஃபாஸ்ட் சாப்பிட்டிருக்க மாட்ட கொஞ்சம் வெயிட் பன்னு தோசை பன்னி தரேன்.." என கூறியவாறு அவன் எழுந்து சமையலறைக்குள் செல்ல அவன் கிட்ச்சனிள் நுழைவதை கவனித்தவள் அவன் சென்று மறைந்த அடுத்த நொடி அவன் லேப்டொப்பை அலச ஆரம்பித்து விட்டாள்..
அதில் ஒரு ஃபோல்டரை திறக்க அதில் பாஸ்வார்ட் போடப்பட்டிருப்பதை பார்த்தவள்,
"இதுக்குள்ள என்ன இருக்கும்.. ஒருவேள இவன் கம்பனி பத்தின சீக்ரெட் டீடெய்ல்ல் எல்லாம் இதுக்குள்ள தான் வச்சிருப்பானோ.. இருக்கலாம் இருக்கலாம்.. பட் பாஸ்வார்ட் போட்டிருக்கானே.. என்னவா இருக்கும்.." என அவள் சில நொடிகள் கூட யோசிக்கவில்லை அடுத்த நொடியே,
"அப்பிடி என்ன பெருசா பாஸ்வார்ட் வைச்சிருக்க போறான்.." என ஏளனமாக சிரித்தவாறு 'மதுமித்து' என அவள் டைப் செய்ய அந்த ஃபோல்டர் திறந்தது.
"ஹோ பேபி.. உனக்கு உன் மது பேபி மேல எம்புட்டு லவ்வு. அச்சோ.. அச்சோ.." என வெளியில் ஏளனமாக சிரித்துக் கொண்டாலும் உள்ளுக்குள் ஏதோ அவன் காதலை நினைத்து கர்வமாக தான் இருந்தது மித்ராவுக்கு.
தன் நினைப்பை விட்டவாறு அவள் பார்க்க அதில் அவர்கள் கம்பனியின் சில ப்ரோஜெக்ட் பற்றிய தகவல்களிலிருந்து அவர்கள் கம்பனி பற்றிய பல தகவல்கள் அதில் இருந்தது. அதைப் பார்த்தவள் இதழ்களோ வெற்றிப் புன்னகை சூடிக் கொள்ள அதே நேரம் ஹர்ஷாவும் கிட்ச்சனிலிருந்து,
"பேபி இங்க கொஞ்சம் வா.." என்று அழைக்க,
அதில் எரிச்சலடைந்தவள், 'இவன் ஒருத்தன் நேரம் காலம் தெரியாம..' என மனதில் புலம்பியவாறு கிட்ச்சனுக்கு சென்று அவன் சமைக்கும் விதத்தை ஆச்சரியமாக பார்த்துக் கொண்டிருக்க,
"பேபி நீ அதிக காரம் சாப்பிடுவல்ல.. சட்னி ரொம்ப ஸ்பைஸியா தான் பன்னியிருக்கேன்.." என ஹர்ஷா சொல்ல,
பூம்பூம் மாடு போல் எல்லா பக்கமும் தலையாட்டியவள்,
"உனக்கு இதெல்லாம் பன்ன தெரியுமா மித்து.." என ஆச்சரியமாக அவன் செய்வதையே பார்த்தவாறு மித்ரா கேட்க,
"எனக்கு வெளில சாப்பிடுறது ஒத்துக்காது பேபி.. அதான் சில டிஷெஷ் மட்டும் வீட்லயே சமைக்க கத்துக்கிட்டேன்..." என சொன்ன ஹர்ஷா பின் அவனே தொடர்ந்து,
"பட் நா ரொம்ப பாவம் மது.." என பாவம் போல் சொன்னவனை கேள்வியாக பார்த்தாள் மித்ரா.
"என் பொண்டாட்டிக்கு தான் சுத்தமா சமைக்க தெரியாதே.." என்று ஹர்ஷா நமட்டு சிரிப்புடன் கேலியாக சொல்ல,
"அதெல்லாம் சீக்கிரம் கத்துக்குவாங்க மித்து.." என சாதாரணமாக சொன்னவளுக்கு அவன் தன்னை தான் சொல்கிறான் என சுத்தமாக தெரியவில்லை.
சட்டென செய்த வேலையை நிறுத்தி அவளை திரும்பி புருவம் சுருக்கி பார்த்தவன்,
"பேபி நா உன்னை தான் சொல்றேன்.." என சிரித்தவாறு சொல்ல,
'எது நானா.. அய்யோ மித்ரா சொதப்புறியே டி.. சரி சமாளி..' என நினைத்தவாறு,
"மித்து நானும் என்னை தான் சொன்னேன்.. பட் டங்க் ஸ்லிப் ஆகி கத்துக்குவேன்னு சொல்றதுக்கு பதிலா கத்துக்குவாங்கன்னு சொல்லிப்புட்டேன் ஹிஹிஹி.." என இழித்து சமாளிக்க,
எட்டி அவள் சிரிக்கும் போது தெரிந்த கன்னக்குழியில் தன் விரல் வைத்து அழுத்தியவன்,
"ரொம்ப அழகா இருக்க டி சிரிக்கும் போது.. என்னால என்னையே கன்ட்ரோல் பன்ன முடியல.." என கூறியவாறு தன் வேலையை ஹர்ஷா தொடர ஏனோ மித்ராவுக்கு தான் கன்னங்கள் சிவந்து ஒரே வெட்கமாகி போனது.
அடுத்த ஐந்து நிமிடத்தில் இருவருக்கும் சேர்த்து தோசை சுட்டிருந்தவன் உணவுத் தட்டில் வைத்து டைனிங் டேபிளில் அமர்ந்திருந்த மித்ராவின் அருகில் அமர்ந்து அவனே தோசையை பிய்த்து சட்னியில் தொட்டு உட்டி விட போக, அவளுக்கோ அவளையும் மீறி கண்கள் கரித்துக் கொண்டு வந்தது.
கண்ணீரை உள்ளிழுத்துக் கொண்டு தன்னை கட்டுப்படுத்தியவள்,
"அது.. அதெல்லால் வே.. வேணாம் மித்து.. நானே சாப்பிடுறேன்.." என மறுக்க,
"நீ என் குழந்தை மாதிரி டி செல்லக்குட்டி.. எனக்கு ஊட்டனும்னு ஆசையா இருக்கு.. ப்ளீஸ் வேணாம்னு சொல்லாத.." என கண்களால் கெஞ்சியவாறு அவள் வாயருகே சாப்பாட்டை கொண்டு செல்ல மறுக்க முடியாது அவன் ஊட்டி விட்டதை வாங்கி கொண்டவளுக்கு தன் முன்னே தன் அம்மா அப்பாவே இருப்பது போல் இருந்தது.
தனக்கு அம்மா அப்பாவின் பாசத்தை இத்தனை வருடங்கள் கழித்து காட்டுபவனுக்கு தான் துரோகம் செய்கிறோமே என்று அவள் மனதில் யோசித்துக் கொண்டிருக்க அதே நேரம் ஹர்ஷாவும்,
"மது எனக்கும் ஊட்டி விடு டி.. என்னோட அம்மாவும் நீ தானே.." என சொன்னவனை பார்த்தவளுக்கு தன்னையும் மீறி கண்களில் ஒரு சொட்டு கண்ணீர் வெளியே வந்து விட்டது.
மனதிற்குள்ளேயே மித்ராவுக்கும் மதுவுக்குமிடையே காதல் , பழி வெறி எனும் உணர்வுகளை வைத்து யுத்தமே நடைந்துக் கொண்டிருக்கிறது என்று தான் சொல்ல வேண்டும். முடிந்த மட்டும் தன் நோக்கத்தை நிறைவேற்ற மதுவை தனக்குள்ளே புதைத்து கொண்டவள் மித்ராவாக அவனுக்கு ஊட்டி விட ஹர்ஷாவுக்கோ பல வருடங்கள் கழித்து ஊட்டி விட்டு சாப்பிடுதில் ஒரே குஷி தான்.
இவ்வாறு இருவரும் ஒருவருக்கொருவர் ஊட்டி விட்டே சாப்பிட்டு முடிக்க சோஃபாவில் ஃபோனை நோண்டியவாறு இருந்தவளின் அருகில் அமர்ந்தவன் தனிமையில் அவளை பார்க்க பார்க்க அவள் அருகாமையில் தன்னுள் எழும் உணர்ச்சிகளை அடக்க பெரும்பாடுபட்டு தான் போனான்.
'அய்யோ இதுக்கு தான் வேணாம்னு சொன்னேன்.. என்னை படுத்துறாளே..' என மானசீகமாக புலம்பியவன் தன் எண்ணம் போகும் போக்கை உணர்ந்து தன்னை கட்டுப்படுத்தியவாறு,
"லேப்ல ஏதோ வேலை பார்க்கனும்னு சொன்னியே.. முடிச்சிட்டியா மது.. வெளில போலாமா.." என கேட்க,
"யாஹ் ஐ அம் டன் பேபி.. பட் வீட்லயே இருக்கலாமே.." என கொஞ்சும் குரலில் மித்ரா கேட்க, அவனுக்கு தான் 'அய்யோ.. அய்யோ..' என்று எங்கேயாவது முட்டிக் கொள்ளலாம் போல் இருந்தது.
'நம்ம ஃபீலிங்க்ஸ்ஸ புரிஞ்சிக்காம கண்ணு முன்னாடி இப்பிடி செதுக்கி வைச்ச தங்க சிலையாட்டம் இருக்காளே..' என மனதில் நினைத்தவன் இதற்கு மேல் முடியாது என அவளை நெருங்கி அமர்ந்து,
"மது பேபி.." என்று ஒரு மார்கமான குரலில் அழைக்க,
"ம்ம்.." என்று சொன்னவள் சற்றும் அவன் புறம் பார்வையை திருப்பவில்லை. அவள் பார்வை ஃபோன் திரையில் இருந்தாலும் அவள் சிந்தனை மொத்தமும் எப்பிடி அவனுக்கு தெரியாமல் வேலையை முடிப்பது என்பதிலே இருந்தது. ஆனால் நம் நாயகனோ இத்தருணத்தை ரொமேன்டிக் சீனாக மாற்ற அல்லவா முயற்சி செய்துக் கொண்டிருக்கிறான்.
அவள் திரும்பாமல் இருந்ததில் உதட்டை பிதுக்கியவன் அவள் தாடையை பிடித்து தன் புறம் திருப்பி அவள் கண்களோடு தன் கண்களை கலக்க விட மித்ராவோ புரியாமல் அவனை மேலும் உசுப்பேத்தும் விதமாக புருவத்தை உயர்த்தி கண்களாலே 'என்ன' என்று கேட்டாள்.
அதில் இன்னும் தன்னை தொலைத்தவன் அவள் இதழை வருடி தன் இதழை அவள் இதழ் நோக்கி கொண்டு சென்றவாறு அவளை நெருங்க,
'அடி ஆத்தீதீதீ...' என விழிவிரித்தவள் சட்டென தன் தலையை குனிந்துக் கொண்டாள்.
