- Joined
- Jul 28, 2018
- Messages
- 2,806
- Reaction score
- 1,352
10
பொதுத் தேர்வின் முடிவுகள் வெளி வந்து, என்ட்ரன்ஸ் எக்ஸாம் முடிந்து கடைசியாக கல்லூரியில் சேரும் நேரமும் வந்தது. ஜிஷ்னா என்ஜினீயரிங் கம்ப்யூட்டர் சயின்ஸ் க்ரூப் எடுத்து படிக்க விரும்பினாள்.
நண்பர்களை சந்திக்க சென்றிருந்த ஜேஷ் வீட்டினுள் நுழைந்ததும் "பா… அன்னைக்கு கேட்டீங்களே அடுத்து என்னன்னு... நான் டிசைட் பண்ணிட்டேன்... கம்ப்யூட்டர் சயின்ஸ் எடுக்கலாம்னு இருக்கேன்..." என்றுக் கூறி பிரேம் ரூபாவின் எதிரில் அமர்ந்தான்.
பிரேமும் ரூபாவும் ஒருவரை ஒருவர்ப் பார்த்து சிரித்தனர். "இப்போ எதுக்கு ரெண்டுப் பேரும் சிரிக்குறீங்க?" என்று கேட்டவன் மனதிற்குள் "இதுக்குதான் லவ் மேரேஜ் பண்ணவங்களுக்கு புள்ளயா பொறக்க கூடாது... என்னத்த செஞ்சாலும் கண்டுப்புடிச்சிடுறாங்க ச்ச.. இப்போ எதுக்கு சிரிக்குறாங்கன்னுத் தெரியலையே..." என்று மனதிற்குள் கலவரமானான்.
"இல்ல... காலைலதான் ஜிஷ்னா போன் பண்ணா... நீ வெளில போயிட்ட… சோ நான் கொஞ்ச நேரம் அவக்கிட்டப் பேசிட்டு இருந்தேன். அவ இதே குரூப் எடுக்கப் போறதா சொன்னா.... அதான் நீயும்..." என்று இழுத்தார் ரூபா.
இத்தனை நாட்களில் ஜேஷ் ஜிஷ்னாவிடம் போனில் பேசும்போது அவ்வபோது ரூபாவும் பேசுவார். நேரில் பார்த்ததில்லையேத் தவிர இருவருக்கும் இடையே ஒரு ஒட்டுதல் இருந்தது.
"அதெல்லாம் ஒண்ணும் இல்ல... எனக்கு கம்ப்யூட்டர் புடிக்கும்... அப்பறம் எதுக்கு இத்தன கோர்ஸ் பண்ணேன்" என்று வேகமாகக் கூறினான் ஜேஷ்.
"ஓஹோ" என்று ராகம் பாடி சிரித்தார் பிரேம்.
"பொறி வெச்சுப் புடிக்குறாங்கபா நம்மள..." என்று நினைத்த ஜேஷ் அங்கிருந்து சைலெண்டாக எழுந்து ஓடினான்.
என்ன படிக்க வேண்டும் என்று முடிவு செய்ததும் எங்கேப் படிக்கலாம் என்று ஜேஷ் கூறினான். “நீயும் அங்கயே ஜாயின் பண்ணு ஜிஷ்னா... ராஜா, வினோத் ரெண்டுப் பேரும் சென்னை போறாங்க... நீயாவது என்கூடவே இரு...”
“சரி ஜேஷ்... அங்கயே ஜாயின் பண்ணுறேன்... என்ன இருந்தாலும் ராஜாவும் வினோத்தும் உன்கூட இல்லாம உனக்கு கஷ்டமாதான் இருக்கும்... யாராவது ஒருத்தர் இங்கயே இருப்பாங்கன்னு நெனச்சேன்...”
“ஆமா ஜிஷ்னா... நானும் அப்படிதான் நெனச்சேன்... கடைசில அவங்களும் ஒண்ணா இருக்கப் போறதில்ல. சென்னை போறாங்களேத் தவிர வேற வேற காலேஜ்...”
“ம்ம்... அன்னைக்கே சொன்னியே... சரி விடு...”
கல்லூரியில் அட்மிஷன் முடித்த அன்று ஜிஷ்னா ஜேஷின் வீட்டிற்கு வந்தாள். ஆவலுடன் வந்த ஹரீஷ் ஜேஷுடன் அவளை அனுப்பிவிட்டு வேலைக்கு சென்றார். ஜேஷ் தனியாக வந்திருந்தான்.
“காலேஜ் எல்லாம் நானே செர்ந்துப்பேன்... சும்மா சின்னப் புள்ளைய ஸ்கூல்ல சேர்க்குற மாதிரி நீங்கக் கூட வர வேண்டாம்...” என்று அவன் கறாராகக் கூறிவிட்டதால் பிரேமும் ரூபாவும் அரை மனதாக அவனைத் தனியே அனுப்பினர்.
ஹரீஷ் சென்றதும் பஸ் பிடித்து கல்லூரியில் இருந்து அவன் வீட்டிற்கு ஜிஷ்னாவை அழைத்து வந்தான் ஜேஷ்..
வாசலில் சத்தம் கேட்டு வெளியே வந்த ரூபா "வா மா ஜிஷ்னா. இப்பதான் உன்ன நேர்ல பாக்குறேன்" என்று வரவேற்றார்.
அவர் பின்னால் வந்த பிரேம் "உன்ன கூட்டிட்டு வர சொன்னா எங்க... இவன் கேட்டாதான? நாங்களும் எத்தன வருஷமா கேக்குறோம்..." என்றார்.
"பாத்தியா? தேவையா எனக்கு இது? எத்தன தடவ கூப்பிட்டிருப்பேன்... வீட்டுக்கு வா உன்ன பாக்கணும்னு சொல்லுறாங்க அப்படின்னு… நான் உங்க வீட்டுக்கு வரேன் நீ எங்க வீட்டுக்கு வர மாட்டியான்னு... கேட்டியா?" என்றுக் கேட்டு முறைத்தான் ஜேஷ்.
"டேய் முதல் தடவ நம்ம வீட்டுக்கு வந்திருக்கா... அவள ஏன்டா திட்டுற? அது ஒண்ணும் இல்லம்மா... இன்னைக்கு உன்ன கூட்டிட்டு வந்தாதான் இவன வீட்டுக்குள்ள விடுவோம்னு காலையில சொல்லிட்டோம்... அந்தக் கடுப்பு..." ஜெஷை கடிந்துக் கொண்ட ரூபா ஜிஷ்னாவிற்கு விளக்கினார்.
"எல்லாம் நேரம்" என்றுக் கூறி பிரேம் அமர்ந்திருந்த சோபாவின் கைப்பிடியில் அமர்ந்தான் ஜேஷ்.
“அம்மா அப்பா எல்லாம் நல்லா இருக்காங்களா ஜிஷ்னா?”
“நல்லா இருக்காங்க ஆன்ட்டி...”
“அட்மிஷன் முடிஞ்சுதா? ஏன் இவ்வளவு நேரம் ஆகிடுச்சு? நீங்க இன்னும் முன்னாடியே வருவீங்கன்னு எதிர்ப்பார்த்தோம்...”
“ஒரே கூட்டம் பா... லைன்ல நிண்ணு எல்லாம் முடிக்க லேட் ஆகிடுச்சு. ஹரீஷ் அங்கிள் இருந்ததால கொஞ்சம் ஹெல்ப் பண்ணாங்க...”
“இதுக்குதான் நாங்களும் வரோம்னு சொன்னோம்... வந்திருந்தா திரும்பி கார்லயே கூட்டிட்டு வந்திருப்பேன்ல? இப்போப் பாரு... இந்த வெயில்ல பஸ் பிடிச்சு வந்திருக்கீங்க...”
“அப்பா... அதான் சொன்னேன்ல... நான் ஒண்ணும் சின்ன புள்ள இல்ல... இதெல்லாம் நானே பார்த்துக்குவேன்...”
“சரி சரி... அப்பாவும் பையனும் ஆரம்பிக்காதீங்க. ஜிஷ்னாவுக்கு வீட்ட சுத்தி காமி ஜேஷ். நான் சாப்பிடுறதுக்கு ஏதாவது ரெடி பண்ணறேன்" என்றுக் கூறி எழுந்தார் ரூபா. “கடைக்குப் போகணும்... நான் போயிட்டு வந்துடறேன்...” என்றுக் கூறி சென்றார் பிரேம்.
"என்னைக்காவது உங்க வீட்ட எனக்கு சுத்தி காட்டியிருக்கியா?" அவளைக் குற்றம் சாட்டுவது போல் கேட்டான் ஜேஷ்.
"நீ கேட்டதே இல்லையே" என்றுக் கூறிய ஜிஷ்னா ஜேஷின் அறையைப் பார்த்து வியந்தாள். "பசங்க ரூம நீட்டா வெச்சுக்க மாட்டாங்கன்னுக் கேள்வி பட்டிருக்கேன். நீ நல்லா வெச்சுருக்க…"
"இதெல்லாம் பார்த்து ஏமாந்துடாத ஜிஷ்னா. இதெல்லாம் ரூபி அம்மாவோட வேல" சிரிப்பினூடே சொன்னான் ஜேஷ்.
அவர்கள் ஜேஷின் அறை வாயிலில் நின்றபோது ஸ்நாக்ஸ் சாப்பிட அழைத்தார் ரூபா.
"நீங்களும் எடுத்துக்கோங்க ஆன்ட்டி"
"இல்லம்மா எனக்கு கிச்சென்ல கொஞ்சம் வேல இருக்கு... நீங்க சாப்பிடுங்க. நான் அப்பறம் எடுத்துக்குறேன்"
"அப்போ நாங்களும் கொஞ்ச நேரம் கழிச்சு உங்களோடவே சாப்பிடுறோம் ஆன்ட்டி"
"இல்ல இல்ல..."
"அடடா என்ன இப்போ உங்க ரெண்டு பேருக்கும்? சேர்ந்து சாப்பிடணும்... அவ்வளவுதானே... ஜிஷ்னா நீ வா" என்றுக் கூறி ஜேஷ் முன்னே சென்று சமையலறை மேடையில் ஏறி அமர்ந்தான்.
அங்கே இருந்த ஒரு சேரில் அவளை அமரச் செய்து "அம்மா நீங்க என் தட்டுலேருந்து எடுத்து சாப்பிட்டுட்டே வேல பாருங்க... இப்போ ஓகேவா உங்க ரெண்டு பேருக்கும்?" என்றுக் கேட்டு இருவரையும் பார்த்தான்.
"ஆமா அந்த ஸ்ருதி என்னடா ஆனா? அவள பத்தி நீ ஒண்ணுமே சொல்லுறதில்ல?" என்று பேச்சைத் துவங்கினார் ரூபா.
"ரூபிம்மா வேணாம்... நல்ல நேரத்துல அத ஞாபகப்படுத்தாத..."
ஜிஷ்னா நக்கலாக "ஆன்ட்டி சார் அவள நெனச்சு உருகிட்டுதான் இருக்காரு..." என்றாள்.
அதைக் கேட்டு ஆர்வமான ரூபா சமைப்பதை நிறுத்தி விட்டு "நெஜமாவா? எப்படிமா சொல்லுற?" என்றுக் கேட்டார்.
ஜிஷ்னா வேகமாக அவளது தட்டை ஜேஷின் கையில் திணித்துவிட்டு எழுந்து ஓடினாள். சற்று முன் ஜேஷின் அறையில் அவள் கண்ட அந்த ப்ரேஸ்லெட்டை எடுத்து வந்து ரூபாவின் கையில் கொடுத்து விட்டு ஜேஷிடமிருந்து மீண்டும் தட்டை வாங்கி சேரில் அமர்ந்தாள்.
"ஆன்ட்டி உங்களுக்குத் தெரியுமா? இது ஸ்ருதி ஜேஷுக்கு ஸ்பெஷலா ப்ரெசென்ட் பண்ணது... அத இன்னும் கவர் கூட பிரிக்காம வெச்சுருக்கான்" என்று ஏற்ற இறக்கத்துடன் கூறினாள் ஜிஷ்னா.
ஜேஷ் "ஐயோ அத போட்டு பாக்க கூட தோணாம வாங்கிட்டு வந்து ஷெல்ப்ல வெச்சேன்... அதுக்கப்பறம் அத நான் தொட்டதுக்கூட கிடையாது..." என்றான்.
"தூக்கிப் போடவும் இல்ல" என்று ஒரே நேரத்தில் கூறிய ரூபாவும் ஜிஷ்னாவும் ஹய் பை கொடுத்துக் கொண்டனர். இதைப் பார்த்த ஜேஷ் "ஜாடிக்கேத்த மூடிதான்..." என்று நினைத்துக் கொண்டான்.
"சிரிக்குறீங்களா? அம்மா... நான் சொல்லல... இதுக்கு எல்லாத்துக்கும் இவதான் காரணம். இவளாலதான் நான் நேர்ல போய் ஸ்ருதிய பாத்தேன்" என்று ஜிஷ்னாவின் மீதுக் குற்றம் சாட்டினான் ஜேஷ்.
முகத்தை சோகமாக வைத்துக்கொண்ட ஜிஷ்னா "நான் என்ன ஆன்ட்டி பண்ணுவேன்? அவதான் இவன்கூட பேசியே ஆகணும்னு ஒத்தக் கால்ல நின்னா..." என்றுப் பாவம் போல் கூறினாள்.
"ஆமாடா ஜிஷ்னா… என்னப் பண்ணுவா பாவம்..." என்றுக் கூறி ஜிஷ்னாவின் தட்டிலிருந்து பக்கோடாவை எடுத்து சாப்பிட்டார் ரூபா. இருவரும் வாய் பொத்தி சிரிப்பதைக் கண்ட ஜேஷ் கடுப்பானான்.
சரியாக அந்த நேரம் அங்கே வந்த பிரேமை துணைக்கு அழைத்தான் ஜேஷ். "பா… நீங்களாவது இதுங்க ரெண்டையும் என்னன்னுக் கேளுங்க... இந்த ப்ரேஸ்லெட்ட நான் தொட்டதே இல்லதான?"
"அப்படியா ஜேஷ்?" என்று ஆச்சர்யமாகக் கேட்டவர் அவன் அருகில் எம்பி மேடையில் அமர்ந்து தோளில் கை போட்டு அவன் தட்டில் இருந்ததை சாப்பிட ஆரம்பித்தார்.
ஒரு நிமிடம் அவரை முறைத்துப் பார்த்தவன் "உங்ககிட்ட போய் சொன்னேன் பாருங்க..." என்றான்.
"நாங்க எதுவும் சொல்லலபா..." என்று ஒன்றாக கூறினர் ரூபாவும் பிரேமும். அதை கேட்டு இருவரையும் முறைக்க ஆரம்பித்தான் ஜேஷ்.
அவன் முறைத்ததும் ரூபா பிரேமின் அருகில் வந்து நின்று "சரி ஸ்ருதிய பத்தி இனி பேசல... போதுமா?" என்றதும் பிரேம் மற்றொரு கையை ரூபாவின் தோளில் போட்டு "ம்ம் போதுமா?" என்றார்.
இதைப் பார்த்த ஜிஷ்னா அதிசயித்தாள். அவளுடைய பெற்றோர்களும் இப்படி சில நேரம் சீண்டி விளயாடுவார்கள் தான்… ஆனால் இந்த அளவு நெருக்கத்தை அவள் உணர்ந்ததில்லை.
"பெர்பெக்ட் பேமிலி" என்று வாய் விட்டுக் கூறினாள். "அப்போ நீயும் வா... ஜாயின் பண்ணிக்கோ" என்றுத் தன் கையை நீட்டி அழைத்தார் ரூபா. எழுந்து சென்று அவர் அருகில் நின்றவளை தோளோடு அணைத்துக் கொண்டார் ரூபா.
"உனக்கு ஸ்ருதிய புடிக்காதுதான்...." என்று பிரேம் இழுக்க "ஆனா..." என்று அதே போல் ராகம் பாடினார் ரூபா.
"புடிச்ச எலிய அடிச்சுக் கொள்ளாம விட மாட்டாங்க போலயே..." என்று மனதிற்குள் நினைத்தான் ஜேஷ்.
அவர்கள் அவனை ஏதோ கிண்டல் செய்வதுப் புரிந்து "ஆனா அவ வாங்கிக் குடுத்த ப்ரேஸ்லெட் மட்டும் புடிக்கும்... அத தூக்கியும் போட மாட்ட..." என்று வேகமாகக் கூறினாள் ஜிஷ்னா.
"எல்லாம் உன்னால வந்தது" என்றுக் கூறி மேடையில் இருந்து இறங்கி அவளை நோக்கி சென்ற ஜேஷை பிடித்து நிறுத்தினார் பிரேம். ஜிஷ்னா வேகமாக ரூபாவின் பின்னால் நின்று "ஆன்ட்டி காப்பாத்துங்க" என்றாள்.
“இன்னைக்கு நீ தப்பிச்சுட்ட... ஒரு நாள் சிக்குவ... அன்னைக்கு இருக்கு இதுக்கு உனக்கு...” என்று எச்சரித்தான் ஜேஷ். ஜிஷ்னா ரூபாவின் பின்னாலிருந்து நாக்கைத் துருத்தி அவனுக்கு அழக்குக் காட்டி வெருபேற்றினாள்.
பிரேமிற்கு கால் வர, அவர் எழுந்து தனதறைக்கு சென்றார். ஜிஷ்னாவும் ஜேஷும் ஹாலிற்கு வந்து பேசிக் கொண்டிருந்தனர். இதற்கிடையில் ரூபா சமையலை முடித்து அனைவரையும் உணவருந்த அழைத்தார்.
அனைவரும் ஒன்றாக அமர்ந்து மதிய உணவை உண்டனர். உணவருந்தும் பொழுது ஜிஷ்னாவின் வீட்டை பற்றிக் கேட்டார் பிரேம்.
ரூபா ஜேஷ் சிறு வயதில் செய்த சேட்டைகளைக் கூறி அவனை மேலும் மேலும் கடுப்பேத்தினார். சொல்ல வேண்டாம் என்று அவன் செய்த சைகைகளும் மிரட்டல்களும் வீண் போயின.
சிறிது நேரம் ஜேஷை வம்பிழுத்து விட்டு ரூபாவுடன் உரையாடி விட்டு புறப்பட்டாள் ஜிஷ்னா. அவள் வீடு வரை அவளுடன் நடந்து வந்து விட்டான் ஜேஷ்.
“என்னடி நல்லா சாப்பிட்டியா?” உலாஎ நுழைந்ததும் நக்கலாகக் கேட்ட ஸ்வப்னாவை முறிக்காமல் “செம சாப்பாடு... ஆன்ட்டி சூப்பரா சமைக்குறாங்க... நீயெல்லாம் என்னத்த சமைக்குற போ...” என்று சிரிப்புடன் கூறி சென்றாள் ஜிஷ்னா.
“உன் பொண்ணு பயங்கர ஹேப்பியா இருக்கா போலயே... அதிசயமா நீ கேள்விக் கேட்டதுக்கு சிரிச்சுட்டே பதில் சொல்லிட்டுப் போறா?”
“ம்ம்கும்... உங்கப் பொண்ணாச்சே... அதான் எப்பப் பாரு என்ன நக்கலடிச்சுட்டேத் திரியுறா...” ஹரீஷிடம் நொடித்துக் கொண்டாலும் ஸ்வப்னாவிற்கும் ஜிஷ்னா மிகுந்த மகிழ்ச்சியாக இருப்பதாகவேத் தோன்றியது.
