அத்தியாயம் 01 முன்னோட்டம் மட்டும் கீழே....
யாரோடு யாரோ யாரிங்கறிவர்?
மனம் புரிதல் யாருடன்,
மணம் புரிதல் யாருடன்?
பிறப்பு, வளர்ப்பு, படிப்பு, வேலை, சமூகம், இனம்…
தாண்டிய எல்லையில் நின்று சிரிக்கிறான்
காலன்… விதிக்கணக்கை சரி பார்த்தபடி!
“அப்பா, நீங்களும் அம்மாவும் வீட்டில இருந்தே எனக்கு பை சொல்லுங்க. நான் கார்த்திக் கூட ஏர் போர்ட் போய்க்கிறேன்.”
அவந்திகா தன் தந்தை இளங்கோவனிடம் கூறிக்கொண்டிருக்க, அவளின் தாய் ஊர்வசி, “ஏன் எங்களை வர வேண்டாம்ங்கிற அவந்தி? அவன் உன்னை வழி அனுப்பி வைக்க வர்றானா?” எனக் கேள்வி எழுப்பினார்.
திலீபன் விமான நிலையத்திற்கு வருவான் தான். சரியாக யூகித்து, கூர்மையான பார்வையுடன் தன்னை அலசும் தாயை இப்போது என்ன செய்வதாம்?
.............
அமைதியாகக் காட்சி அளித்த தன் மாமன் குடும்பத்தை அதிசயமாகப் பார்த்த படி அங்கு வந்து நின்றான் கார்த்திகேயன். அருகில் வந்த அத்தையின் முணுமுணுப்பைக் கவனித்தான். மாமாவின் முகமும் வாடியிருந்தது.
“என்னடா அருண், உங்க அக்கா தன் வாயை எங்கேயாவது அடகு வச்சிட்டு கிளம்பிட்டு இருக்காளா? இந்த அமைதி சரியில்லையே மாப்பு. அந்தப் பாட்டை ஓட விடுடா. இவளை ஒரு ஃபார்முக்குக் கொண்டு வருவோம்.”
அண்டங்காக்கா கொண்டைக்காரி…
...................
அச்சிறு வீட்டின் முன் நின்றிருந்தாள் அவள். அவளின் பெயர் லாஷநீஸ். நமக்கு அவள் லாஷா. நல்ல உயரம். கொஞ்சம் பருமனானத் தேகம். இப்படிப்பட்ட உடலமைப்பு உள்ள பெண்களைத் தான் நம்மவர்கள் பெண் குதிரை என்று அடைமொழியிட்டு விடுகிறார்கள்.
லாஷா நமக்கும் அரபிக்குதிரையே! காரணம் அவள் உடலமைப்பு அல்ல. மன திடத்துடன் கூடிய வேகம்… வேகம்… வேகம்! எதிலும் வேகமே! சில சமயம் விவேகம் தேவை என்பதை அறிவுறுத்த இதுவரை யாரின் அரவணைப்பின் நெருக்கத்தில் இவள் வளர்ந்திருக்கவில்லை.
..........................
இப்படியொரு வர்ணிப்பை லாஷாவிற்கு என்னவென்று விளக்கிக் கூறுவதாம்? ஹாஹாஹா… சிரிப்புத் தான். கொவ்வைப் பழமென்றால் என்ன என்று இவளுக்குத் தெரியாது. விளக்கம் தரும் கவலை நமக்கு எதுக்கு? இவளை கைப் பிடிக்கப் போகிறவனுக்குத் தெரிந்தால்(?!) தெளிவுபடுத்திவிட்டுப் போகிறான்.
...........................
“அந்த உயரமான முரடன்… ஆப்பிரிக்க அமெரிக்க இளைஞன் (கருப்பர் இனத்தை நிறம்கொண்டு பொதுவில் சொல்வதில்லை) என்ன ஆனான் லாநீ?”
“நீ யாரைச் சொல்கிறாய்? எஃப்ரம்க்கும் எனக்கும் ஒத்து வரவில்லை மீமா. அதான் சமீபத்தில் பிரிந்து விட்டோம். ஹை ஸ்கூலில் டேவிட், பிறகு சாம், ரிச்சி, எஃப்ரம்… யாரையும் என்னுடன், என் படிப்பு, பழக்கவழக்கங்களுடன் இணைக்க இயலவில்லை. ஏனோ ஒரு தூரம்… ஒட்டாத இயல்பை தருவித்தது.
மற்றவர்கள் ஒவ்வொருவரும் ஒரு லெவலில் ஒதுங்கிக் கொண்டனர். வயது முதிர்ச்சியின்மை என அப்போது தோன்றியது. ஆனால், தற்போது இருபத்தி ஆறு வயதில் எஃப்ரமுடன் சேர்ந்து அனைத்தையும் ருசி பார்த்து விட்டேன் மீமா. ம்கூம் சரி வரலை. என் தேடல் வேறு ஏதோ ஒன்று.
.......................
கொஞ்சம் confusion da??
