அத்தியாயம் – 2
இரவு நேர துபாய், அழகாக ஜொலித்துக் கொண்டு இருந்தது. முக்கியமாக பணக்காரர்கள் தங்கும், அந்த நட்சத்திர விடுதி அழகாக ஜொலித்துக் கொண்டு இருந்தது.
அந்த விடுதியின் ஒரு பகுதியில், ஆட்டம், பாட்டம், கொண்டாட்டம் என அமர்களமாக பெரும் இரைச்சலுடன் நடந்து கொண்டு இருந்தது. அந்த கொண்டாட்டங்களில் பங்கு கொள்ளாமல், கையில் மது கோப்பையுடன் யோசனையாக அமர்ந்து இருந்தான், அந்நாட்டின் பிரின்ஸ் முகமத் faiq.
அவனின் தாய் சைரா, அவனுடைய ஐந்து வயதில் காலமானார். அவனின் தாய் தான், அவனது உலகமே. தாய் இறந்த அடுத்த மாதத்திலே தந்தை முகமத் கலிப், இரண்டாம் திருமணம் புரிந்து கொண்டார்.
அவனின் தந்தை ஆரம்பத்தில் இருந்தே, அவனின் தாயையும், அவனையும் சரியாக கண்டு கொள்ள மாட்டார். ஐந்து வயது வரை, தாயிடம் ஒட்டிக் கொண்டு இருந்தவன், தாய் இறந்த பின் அவன் நாடியது தந்தையை தான்.
ஆனால் அவரோ, அப்பொழுதும் அவனை கண்டுகொள்ளவில்லை. ஆனால், உடனே இரண்டாம் திருமணம் செய்து கொண்டார்.
சித்தி ஆலாவோ, அவனுக்கு சாப்பாடை மட்டும் பரிமாறுவாள். அவனுக்கு ஆறுதலாகவோ, அன்னையாக அரவணைத்து அவனை வழி நடத்தவோ இல்லை. மாறாக தேளாக கொட்டிக் கொண்டே இருந்தாள், அவர்கள் வாரிசு முகமத் கபார் வந்த பின்.
சாப்பிடவும், தூங்கவும் மட்டுமே வீட்டில். மற்ற நேரம் எல்லாம் அவனின் உற்ற நண்பன் ரசாக் தான், அவனை இன்னும் உயிர்ப்போடு வைத்துக் கொண்டு இருப்பது.
படிப்பில் மட்டுமே தன் கவனத்தை வைத்துக் கொண்டு, தந்தையிடம் அப்படியாவது நல்ல பெயர் எடுத்து, அவரிடம் பாராட்டு வாங்கி விட வேண்டும் என்று எண்ணிக் கொண்டு, நன்றாக படித்தான்.
அவரோ, அவனை விட அவனின் தம்பி கபாரும், தங்கை ஆராவையும் தான் கவனித்தார். இன்று வரை, தந்தை தன்னை ஏன் இந்த நிலையில் வைத்து இருக்கிறார் என்று தெரியாமல் குழம்பிக் கொண்டு இருக்கிறான்.
இன்று அதிகமாக வேறு, குடித்து இருக்கிறான். காரணம் துபாயின் பிரின்ஸ் என்று, அவனின் தம்பி முகமத் கபாருக்கு பதவி கொடுத்து கௌரவப்படுத்தி இருக்கிறார் அவனின் தந்தை.
“டேய் faiq! போதும் டா இன்னைக்கு ஓவர் ஆகிடுச்சு. வீட்டுக்கு போகலாம், வாடா” என்று அழைத்தவனை பார்த்து விரக்தியாக புன்னகைத்தான்.
“யார் இருக்கா வீட்டுல? நான் தனியா தான டா இருக்கேன், இரு கொஞ்ச நேரம்” என்று கூறிய நண்பனை பார்க்க, அவன் மனம் வலித்தது.
எப்படி இருக்க வேண்டியவன்! இப்படி ஒரு சூழ்நிலையிலும், அவன் அமைதியாக இருக்கிறான் என்றால், அது அவனின் தாய்க்காக மட்டுமே என்பதை அவன் நன்கு அறிவான்.
“சரி ரசாக்! கிளம்பு நீ, உனக்காக உன் மனைவி, அம்மா எல்லாம் காத்துகிட்டு இருப்பாங்க. நான் இன்னும் கொஞ்ச நேரம் இருந்துட்டு, அப்புறம் கிளம்புறேன்” என்று faiq கூறவும், அவன் முறைத்தான்.
“உன்னை உன் வீட்டுல இறக்கி விட்டுட்டு தான், நான் என் வீட்டுக்கு போவேன். முதல எழுந்துரு, போதும் இதோட வா போகலாம்” என்று கூறி கிட்டத்தட்ட அவனை இழுத்துக் கொண்டு சென்றான் ரசாக்.
அந்த விடுதியை விட்டு வெளியே வந்தவர்கள், ரசாக் அங்கு ஒருவனை அழைத்து, valet பார்கிங் செய்து இருந்த faiq வண்டியை எடுத்து வர கூறினான்.
அவ்வளவு குடித்து இருந்தும், தள்ளாடாமல் நிதானமாக இருந்த நண்பனை பார்த்து பெருமூச்சு விட்டான் ரசாக். அங்கு வந்து நின்ற faiq வண்டி maserati ghibli, faiqகை வா வா என்று அழைத்தது.
faiq அதை ஆசையுடன் தடவிக் கொடுத்து, ஓட்டுனர் இருக்கையில் அமர போகும் சமயம், ரசாக் தடுத்தான்.
“குடிச்சிட்டு இங்க வண்டி ஓட்ட கூடாது, உனக்கு தெரியும் தான. தள்ளு நான் வண்டி எடுக்கிறேன், நீ சீட் பெல்ட் போட்டு உட்காரு பக்கத்துல” என்று கூறிவிட்டு ரசாக் வண்டி எடுத்தான்.
நீண்ட பெருமூச்சு விட்டு, சீட்டில் சாய்ந்து அமர்ந்து இருந்த faiq இந்த வண்டி வாங்கிய தினத்திற்கு சென்றான்.
கல்லூரியில் அவன் தான் டாப் ஸ்டுடென்ட், archelogy படிப்பில். பழைய பொக்கிஷங்களை கண்டு அறிவதில், அவன் வல்லவன். அப்படி ஒரு நாள், அவன் அந்த காலத்து ராஜாக்கள் பயன்படுத்திய மண் அடுப்பு ஒன்றை, பாலைவனத்தில் சபாரி சென்ற இடத்தில் கண்டுபிடித்து கொடுத்தான்.
அதன் பிறகு, மேலும் சில அறிய பொக்கிஷங்களை எல்லாம் கண்டுபிடித்து அரசரிடம்(தந்தையிடம்) சேர்த்து இருக்கிறான். அதற்க்கு பாராட்டாக தான்(அவனை பொறுத்தவரையில்), அவர் அவனுக்கு இந்த காரை பரிசாக கொடுத்தாரா என்பது இன்னும் விடை தெரியாத கேள்வியாக இருக்கிறது.
எனினும் தந்தை முதன் முதலில் கொடுத்தது என்று, இன்று வரை அவனுக்கு பிடித்த காராக இது இருக்கிறது. இதை அவனை தவிர யாரும் உபயோகப்படுத்த, அவன் அனுமதிக்க மாட்டான்.
இன்று அதிகமாக குடித்து இருப்பதால், நண்பன் கூறிய பின் அவன் கார் ஓட்டுவதற்கு சம்மதித்தான். அவன் நண்பனுக்கும் தெரியும், தவிர்க்க முடியாததால் தான், தன்னை ஓட்ட சொல்லுகிறான் என்று.
கார் அந்த சாலையில், சீராக சென்று கொண்டு இருந்தது. மெதுவாக பாட்டு கேட்க, fm ஆன் செய்தான் faiq. அவனுக்கு அரபிய பாடல்கள் என்றால் உயிர், அவனின் தாய்மொழி ஆயிற்றே.
அவனுக்கு அரபிய மொழி, ஹிந்தி, ஸ்பானிஷ், ஆங்கிலம் எழுத படிக்க, பேசவும் தெரியும். இந்த நான்கு மொழி அவனுக்கு தண்ணீர் பட்ட பாடு, அதில் கரை தேர்ந்தவன்.
தாய்மொழியில் பாட்டு படிக்க மிகவும் பிடிக்கும், இப்பொழுது ரேடியோவில் மெலடி பாட்டு யா லிலி, ஓடவும் அதை அவனும் மெதுவாக பாடிக் கொண்டே வந்தான்.
ரசாக்கிற்கு, அவனிடம் இப்பொழுது சில விஷயங்களை பற்றி கேட்க தோன்றியது. ஆனால், ஏற்கனவே நொந்து போய் இருப்பவனிடம் எப்படி கேட்க என்று தெரியாமல் குழம்பிக் கொண்டு இருந்தான்.
“என்ன டா கேட்கணும்? சும்மா கேளு!” என்று அவனை பார்த்து கூறினான் faiq.
“இல்லை டா, உன் தம்பிக்கு இன்னைக்கு கௌரவப்படுத்தி பார்த்தவர், உனக்கும் அந்த வாய்ப்பு கொடுப்பார்ன்னு இன்னும் நம்பிகிட்டு இருக்கியா? எனக்கு அந்த நம்பிக்கையே இல்லை டா, நீ இதுக்கு போராட கூட செய்யாம இப்படி இருக்கிறது, என் மனசுக்கு தப்புன்னு தோணுது டா ” என்று ரசாக் கூறவும், அவன் சிரித்தான்.
“ஹ்ம்ம்.. என் அம்மா சாகும் பொழுது, என் கிட்ட வாங்கின சத்தியம் உனக்கு நியாபகம் இருக்கு ல டா. என் அப்பாவா கொடுத்தா மட்டும் வாங்கிக்கணும், இல்லைனா கூடாது”.
“அப்போ எனக்கு புரியல டா, இப்போ அது தெரிஞ்சு ரொம்ப வலிக்குது எனக்கு. என் அம்மாவுக்கு அப்போ, எங்க அப்பா பத்தி தெரிஞ்சு இருக்கு தான, ஆனாலும் அவர் மேல வெறுப்பு வர விடாம பார்துகிட்டாங்க”.
“என் அப்பா அது செய்வார், இது செய்வார்ன்னு ஸ்கூல் ல பசங்க சொல்லும் பொழுது, வலிக்கும், நமக்கு என்ன செய்து இருக்கார்ன்னு? ஆனாலும் ஏதாவது கண்டிப்பா செய்வார்ன்னு ஒரு நம்பிக்கை”.
“காலேஜ் முடிக்கும் பொழுது, அருங்காட்சியம்(museum) ல வைக்க சில பொருள் எல்லாம் தேடி கொடுத்த பொழுது, எனக்கு கார் கொடுத்தார் பாரு, அதை இன்னைக்கு காலையில் வரை பெருமையா சொல்லிட்டு இருந்தேன் எல்லோர்கிட்டயும்”.
“ஹ்ம்ம்.. இப்போ எப்படி பெருமையா சொல்லுறது? ஒரு அரசரா கொடுத்தாரா? இல்லை அப்பாவா கொடுத்தாரா? அப்படின்னு கேட்குற கேள்விகளுக்கு மத்தியில் என்ன பதில் சொல்லுறது, எனக்கே அதுக்கு பதில் தெரியாத பொழுது” என்று விரக்தியாக கூறும் நண்பனை வருத்தத்துடன் பார்த்தான் ரசாக்.
அதற்குள் அவனின் வீடு (வீடு என்று சொல்லுவதை விட, ஒரு மிக பெரிய மாளிகை என்று சொன்னால், மிகவும் பொருத்தமாக இருக்கும்) வரவும், காரை பார்த்த காவலாளி கதவை திறந்து விட்டார்.
